Πώς η Γαλλία κατάφερε να μην πλήττεται από τον υπερτουρισμό

Σε μια εποχή όπου τουριστικά θέρετρα και προορισμοί «πνίγονται» από τουρίστες και οι ντόπιοι διαμαρτύρονται για την υπεράριθμή επισκεψιμότητα, η Γαλλία φαίνεται πως δεν έχει αντιμετωπίσει τέτοια φαινόμενα, παρά το γεγονός ότι είναι ο πιο δημοφιλής τουριστικός προορισμός παγκοσμίως ή τουλάχιστον η μεγάλη επισκεψιμότητα που δέχεται, δεν προκαλεί προβλήματα, που φθάνουν να γίνονται αφορμή για διαμαρτυρίες των πολιτών τους.

Η χώρα δέχεται τουλάχιστον 100 εκατομμύρια τουρίστες ετησίως κι όμως εικόνες με συνωστισμένα σοκάκια και πλατείες, σαν αυτές που κάνουν τον γύρο του διαδικτύου από την Ισπανία, την Ιταλία ή την Ελλάδα, δεν υπάρχουν από την Γαλλία. Η Γαλλία φαίνεται πως «έτρεξε» να προλάβει τις εξελίξεις και να αντιμετωπίσει τον τουρισμό πριν την «πνίξει». Τι είναι αυτό όμως που έχει φέρει την Γαλλία στη θέση να μπορεί να κάνει βιώσιμο και αποδοτικό έναν τόσο μεγάλο αριθμό επισκεπτών;

«Destination France»

Το 2021 η κυβέρνηση μέσω του εθνικού οργανισμού τουριστικής ανάπτυξης, Atout France, διέθεσε 1,9 δισ. ευρώ για την προώθηση ενός πιο «πράσινου» και υπεύθυνου τουρισμού.

Μέσω του προγράμματος δόθηκε έμφαση:

– στα σιδηροδρομικά ταξίδια

– την ανάπτυξη μεσαίων πόλεων

– την προβολή λιγότερο γνωστών προορισμών.

Το 2024 η στρατηγική αυτή ενισχύθηκε με νέες επενδύσεις σε οικολογικό, συμπεριληπτικό και τεχνολογικά καινοτόμο τουρισμό. Στόχος του προγράμματος ήταν, σε πρώτη φάση, να επιτευχθεί η δυνατότητα ο τουρίστας να μείνει στην χώρα περισσότερες ημέρες. Στην συνέχεια το σχέδιο του οργανισμού είχε σαν στόχους να γίνει καλύτερη διάχυση του αριθμού των τουριστών, να αποφευχθεί η συγκέντρωση επισκεπτών την ίδια χρονική περίοδο σε μια πόλη ή μια περιοχή. Ο τρίτος στόχος ήταν η παροχή ουσιαστικών εμπειριών κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού.

Για να εφαρμοστούν επίσης όλα τα παραπάνω η χώρα περιόρισε ακόμα και πτήσεις. Πιο συγκεκριμένα το 2023, η Γαλλία απαγόρευσε ορισμένες εσωτερικές πτήσεις που μπορούν να γίνουν με τρένο σε λιγότερο από δυόμισι ώρες, ενισχύοντας τις σιδηροδρομικές μετακινήσεις και αναδεικνύοντας περιοχές που έως τότε παραμελούνταν. Μικρά χωριουδάκια και πόλεις πήραν ζωή. Κάτοικοι μικρότερων πόλεων «μπήκαν στο κόλπο» να προσφέρουν εμπειρίες ζωής στον επισκέπτη.

Ένα δεύτερος πολύ σημαντικός πυλώνας του σχεδιασμού ήταν και η ιστορική προβολή της Γαλλίας ως «χώρα των περιοχών». Δημιουργήθηκε ένα πλάνο που ξεκινούσε από την τουριστική αφήγηση για την ιστορία και το ξεχωριστό ενδιαφέρον κάθε περιοχής. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έγιναν εργαλείο μετάδοσης των ιστοριών αυτών με αποτέλεσμα την προσέλκυση τουριστών σε όχι και τόσο τουριστικά μέρη αλλά με εξαιρετικό ενδιαφέρον. Οι επισκέπτες ανακαλύπτουν ότι, σε μικρή απόσταση από το Παρίσι, μπορούν να βρουν γραφικά χωριά, γαστρονομία και ζωντανές πόλεις και κατευθύνονται προς αυτά, προσφέροντας έσοδα όχι μόνο στα καταστήματα του Παρισιού αλλά και στα περίχωρα.

Η χώρα εκμεταλλεύτηκε κάθε μέσο εγκαίρως έτσι ώστε να μην αφήσει κανέναν τουρίστα ανεκμετάλλευτό, φροντίζοντας παράλληλα για την επιστροφή του. Γιατί ποιος θα ξαναπάει σε μια χώρα για δεύτερη φορά, όταν στο ταξίδι του ταλαιπωρήθηκε από την πολυκοσμία και την μη οργανωμένη υποδοχή. Αν όμως τον εκπαιδεύσεις ότι θα κάνει διαφορετικά πράγματα αν επισκεφθεί διαφορετικές περιοχές της χώρας σου, θα μείνει ευχαριστημένος και πιθανότατα θα ξαναέρθει και σύντομα.

Έτσι η χώρα της Γαλλίας με ένα πρόγραμμα που ξεκίνησε μόλις πριν μερικά χρόνια κατάφερε να γλιτώσει από την απίστευτη ταλαιπωρία για την ίδια και τους τουρίστες της που ακούει στο όνομα υπερτουρισμός. Και ας κάνουμε μια απλή ερώτηση. Τι από αυτά δεν μπορούν να κάνουν όλες οι χώρες για να έχουν μόνο κέρδος από τον μεγάλο αριθμό επισκεπτών;