Αντιδράσεις για τις αμοιβές των τραπεζιτών
Σε μια κίνηση που έχει προκαλέσει ευρεία συζήτηση και αντιδράσεις, κοινοβουλευτική επιτροπή της ελβετικής Βουλής αποφάσισε την να αποσύρει την επίμαχη πρόταση για επιβολή ανώτατου ορίου στις αμοιβές των τραπεζικών στελεχών, το οποίο προέβλεπε πλαφόν ύψους 5 εκατομμυρίων ελβετικών φράγκων (περίπου 6,2 εκατομμύρια δολάρια). Αντί για το αυστηρό αυτό όριο, η αναθεωρημένη πρόταση περιλαμβάνει μια πιο γενική δέσμευση: τα μπόνους και τα επιπλέον οικονομικά κίνητρα να εξαρτώνται αυστηρά από την επιχειρηματική επιτυχία και να μην δίνονται σε περιόδους αποτυχίας ή ζημιών. Επιπλέον, οι ρυθμίσεις θα εφαρμόζονται μόνο στις συστημικά σημαντικές τράπεζες, όπως είναι η UBS, η μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας.
Η αφαίρεση του συγκεκριμένου πλαφόν σηματοδοτεί μια πιο ήπια προσέγγιση στην προσπάθεια ρύθμισης των υπερβολικών αμοιβών στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Το αρχικό σχέδιο είχε προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, τόσο εντός του επιχειρηματικού κόσμου όσο και από ορισμένους πολιτικούς κύκλους, οι οποίοι θεώρησαν ότι ένα απόλυτο όριο μπορεί να υπονομεύσει την ανταγωνιστικότητα του ελβετικού τραπεζικού τομέα διεθνώς. Η νέα πρόταση προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην ανάγκη για λογοδοσία και περιορισμό της υπερβολής, ιδιαίτερα μετά την απορρόφηση της Credit Suisse από την UBS το 2023, και στη διατήρηση της ευελιξίας και της ελκυστικότητας της Ελβετίας ως χρηματοοικονομικού κόμβου.
Η πρόταση, ακόμη και με την τροποποίησή της, δεν έχει ακόμη υιοθετηθεί οριστικά. Θα πρέπει να τεθεί σε ψηφοφορία και από τα δύο σώματα του ελβετικού κοινοβουλίου (Κάτω και Άνω Βουλή).
Αξιοσημείωτο είναι ότι η αλλαγή αυτή έρχεται λίγες μόνο εβδομάδες μετά την απόφαση των ΗΠΑ να επιβάλουν αυξημένους εισαγωγικούς δασμούς σε ελβετικά προϊόντα. Αν και οι δασμοί δεν συνδέονται άμεσα με τη νομοθεσία για τις αμοιβές, εντάσσονται σε ένα πλαίσιο αυξανόμενων διεθνών πιέσεων και επαναπροσδιορισμού των εμπορικών και χρηματοπιστωτικών σχέσεων.
Η αναθεωρημένη πρόταση αποτελεί μια προσπάθεια πολιτικής εξισορρόπησης ανάμεσα στην κοινωνική πίεση για ηθική και διαφάνεια στις αμοιβές των τραπεζιτών, ιδιαίτερα μετά από σκάνδαλα, bailouts και κρίσεις, και στις επιχειρηματικές πιέσεις για ελεύθερη διαχείριση των αμοιβών και παροχών, σε μια χώρα που στηρίζει μεγάλο μέρος της οικονομίας της στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Μετά την κατάρρευση της Credit Suisse και την απορρόφησή της από την UBS, η ανάγκη δημιουργίας νέων, πιο υπεύθυνων μηχανισμών ανταμοιβής είναι περισσότερο από ποτέ στο προσκήνιο. Ωστόσο, το ερώτημα παραμένει: Μπορεί μια απλή “δέσμευση για σύνεση” να αντικαταστήσει έναν σαφή, νομοθετικά κατοχυρωμένο περιορισμό;
Η είδηση ότι η Ελβετία αποσύρει το αυστηρό πλαφόν των 5 εκατομμυρίων φράγκων για τις τραπεζικές αμοιβές και προχωρά σε μια πιο ευέλικτη, αλλά και λιγότερο δεσμευτική πρόταση, έχει προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις στην κοινή γνώμη. Η εξέλιξη αυτή αντικατοπτρίζει την ευαίσθητη ισορροπία ανάμεσα στην ηθική τραπεζική και την οικονομική ελκυστικότητα μιας χώρας που βρίσκεται στο επίκεντρο του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού χάρτη. Το αν αυτή η επιλογή θα αποδώσει ή αν θα απαιτηθούν αυστηρότερα μέτρα στο μέλλον θα φανεί στους επόμενους μήνες, όταν η πρόταση θα τεθεί προς ψήφιση στο ελβετικό κοινοβούλιο. Money talks…