Προσδοκίες
Τις προηγούμενες μέρες ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Αδωνις Γεωργιάδης και άλλες κυβερνητικές πηγές ανακοίνωσαν με πανηγυρικό τρόπο τα πρώτα αποτελέσματα της αξιολόγησης του ΕΣΥ με γραπτά μηνύματα.
Συγκεκριμένα, στάλθηκαν 15.586 sms με ερωτήσεις σε ασθενείς που νοσηλεύτηκαν σε 92 νοσοκομεία και 447 κλινικές.
Από αυτούς ανταποκρίθηκε (δυστυχώς) μόνο το 30%. Ας πούμε 5.000. Εξ αυτών το 75% εμφανίζεται συνολικά ικανοποιημένο από την περίθαλψη που έλαβε.
Μακάρι να ήταν και υψηλότερο. Αλλα ρεπορτάζ και έρευνες όμως δεν αποπνέουν ανάλογη αισιοδοξία. Σε πλήθος δημοσκοπήσεων οι πολίτες εκφράζουν την εμπιστοσύνη τους στους έλληνες γιατρούς και νοσηλευτές, αλλά προβληματισμό και δυσαρέσκεια για προβλήματα συστημικά.
Ενδεικτικά, σε πανελλαδική έρευνα που διεξήχθη τον περασμένο Μάρτιο από την GPO για λογαριασμό του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου, το ποσοστό όσων δήλωσαν δυσαρεστημένοι από το ΕΣΥ είναι 48,1%, ενώ για τις δημόσιες δομές η δυσαρέσκεια εκτοξεύεται στο 61,1% και ικανοποίηση εκφράζεται από το 18,8%.
Ως λόγοι της δυσαρέσκειας αναφέρονται κυρίως τα προβλήματα οργάνωσης, οι ελλείψεις προσωπικού, οι κτιριακές εγκαταστάσεις και ο εξοπλισμός. Στον αντίποδα, το επίπεδο του ιατρικού προσωπικού αξιολογείται ως κύριος λόγος ικανοποίησης. Τα στοιχεία της Eurostat είναι, επίσης, αποκαλυπτικά. Το 21,9% των Ελλήνων άνω των 16 ετών αναφέρει ότι χρειάζονταν κάποια ιατρική εξέταση ή περίθαλψη και δεν μπόρεσαν να τη λάβουν εξαιτίας του κόστους, των μεγάλων λιστών αναμονής ή της απόστασης από παρόχους ιατρικών υπηρεσιών. Πρόκειται για μακράν το υψηλότερο ποσοστό στην ΕΕ, όπου ο μέσος όρος διαμορφώνεται στο 3,6%.
Ο υπουργός Υγείας, δυστυχώς, αντιδρά με σφοδρότητα όταν κάποιος υποστηρίζει ότι το ΕΣΥ έχει προβλήματα και ότι το ευσυνείδητο προσωπικό συχνά αναγκάζεται να υπερβεί τα όρια της εξάντλησης. Αυτό οι πολίτες το ξέρουν καλά και το τιμούν, ειδικά όσοι εξ ανάγκης αποκτούν προσωπική εμπειρία. Καλό θα ήταν, λοιπόν, να γίνει αντιληπτό πως η κριτική που ασκείται είναι συνδεδεμένη με τις δικαιωματικά μεγάλες προσδοκίες για οργάνωση, υποδομές και υπηρεσίες ανάλογες των αναγκών και του επιπέδου των γιατρών και των νοσηλευτών μας. Και αν, εν πάση περιπτώσει, κάποιος δεν αντέχει την κριτική και την πολιτική ευθύνη ενός πεδίου τόσο ευαίσθητου και απαιτητικού, μπορεί να υπηρετήσει άλλα πόστα. Για το ΕΣΥ όμως, συγγνώμη, αλλά θα λέμε την άποψή μας όλοι. Κι ας πονάει.