Беларусь чакае хваля турыстаў, упэўненая эксперт
Вядомы беларускі эксперт у галіне турызму у гутарцы з карэспандэнтам „Салідарнасці”, Лілія Кобзік распавяла, якой яна бачыць будучыню Беларусі.
Аб непазбежнасці перамен
У нас падкрэслена мірны пратэст. У яго шмат у чым жаночы твар. Ён абсалютна не брутальны. Нават у дзень інаўгурацыі мы бачым жарты ў Інтэрнэце, у сацсетках, мемы, людзей у каронах.
Але адчуванне пераменаў лунае ў паветры. І ўлады гэта таксама адчуваюць і разумеюць, што перамены ідуць.
Беларусы хочуць мірных пераменаў. І яны прыйдуць. Пытанне толькі ў тым, як хутка. Нельга з дакладнасцю сказаць, што гэта здарыцца, да прыкладу, да Новага года. Але яны будуць. І Беларусь стане дэмакратычнай дзяржавай.
Мы пэўную лінію ўжо перасеклі. І таму грамадства не вернецца. Зладзіць тут Паўночную Карэю, я думаю, немагчыма. Венесуэлу? Можна, але як надоўга?
Аб самаарганізацыі
— У дваровай самаарганізацыі БЕЛАРУСАЎ, якую мы бачым пасля выбараў, ёсць два моманты. Станоўчы заключаецца ў тым, што мы такім чынам назіраем зараджэнне грамадзянскай супольнасці.
Але з іншага боку, у рамках гэтай сістэмы ў падобных аб’яднанняў няма перспектывы ў практычнай плоскасці. Як у тым жа турызме. Як ні старайся, ні стварай свой бізнэс, улада ўсё роўна будзе ўмешвацца ў тваю справу.
Вось людзі патрабуюць, каб камунальныя службы перафарбавалі лавачкі, памянялі дзіцячую пляцоўку. Але я бачу, як яны літаральна ілбом ўпіраюцца ў сцяну. Сістэма заменчаная пад іншыя механізмы. Усё ідзе зверху, не знізу, калі кіраўнікі абраныя народам, а не прызначаныя.
У нашай вертыкалі адбылася селекцыя, вынікам якой стала тое, што існуе пэўная планка, якая не дазваляе ўвасабляць многія ідэі.
Калі падсумаваць. Вельмі добра, што беларусы пачынаюць аб’ядноўвацца. Але сістэма будзе перашкаджаць гэтаму. Гаворка ідзе хутчэй аб працы на будучыню.
Аб станаўленні нацыі
— Галоўнае ж у тым, што мы назіраем цяпер чарговы этап станаўлення нашай нацыі. Гэта, напэўна, важней таго, калі ж наступяць перамены. Бо ў гістарычным вымярэнні — год, два, нават пяць — гэта не так і шмат.
Зараз мы праходзім свой шлях да Беларусі. У 90-х наша Адраджэнне доўжылася некалькі гадоў, але колькі людзі паспелі зрабіць і дасягнуць.
І што б ні адбывалася сёння ў палацах і на вуліцах, што б ні здарылася ў жніўні гэтага года, гісторыя рассудзіць усіх нас.
Нас чакае хваля турыстаў
— Калі Беларусь стане дэмакратычнай, адкрыецца для астатняга свету, нас чакае эфект „вау”. Пакуль у нас неспакойна, у нас вуліца. Але калі ўсё адкрыецца, у нас будзе турыстаў не праціснуцца.
Пасля такіх падзей, пасля двух дзясяткаў гадоў своеасаблівага шляху развіцця, краіна адкрываецца. Гэта будзе выбух цікавасці да нас, Калі казаць пра турызм. Паглядзець, што за людзі тут жывуць. А ў нас будзе столькі гарадскіх легенд, столькі знакаў…
Нашы вуліцы, архітэктура, яны набываюць новае гучанне. І справа не толькі ў рэвалюцыі. Горад, краіна адкрываюцца для свету з новага боку.
Я думаю, што вялікая хваля будзе на пачатковым этапе, а далей трэба будзе ўключаць праграмы. А яны ёсць, мы не першыя. Уся Усходняя Еўропа так падымалася.
Мы ж усё яшчэ не прайшлі працэс дэкамунізацыі. Вуліцы ў нас якія, помнікі. У нас усё яшчэ дзейнічаюць розныя парады. Мы да гэтага часу застаемся астраўком сацыялізму.
Што ў нас зараз адбываецца? Мы выбіваецца з гэтага сацыялізму, камунізму. І ўвесь гэты сацыялізм спрабуе захавацца. Колькі яшчэ пратрымаецца сістэма?
Я думаю, што гарантам яе захавання З’яўляецца Расея. Колькі яна будзе падсілкоўваць нашу ўладу, на столькі ўсё можа і расцягнуцца.