Πορνοστάρ με περγαμηνές… ακαδημαϊκές
Εκείνο το βράδυ ίσως να μη θύμιζε και πολύ τον θρύλο της «χρυσής εποχής» του πορνό στις ΗΠΑ, καθώς επέστρεφε κουρασμένη στο σπίτι της. Μόλις είχε τελειώσει τη βάρδια της στο στριπτιτζάδικο που εργαζόταν και βεβιασμένα επιχείρησε ξεκλειδώσει την εξώπορτά της, αδημονώντας να πάρει τη δόση της. Ήταν Μάρτιος του 1996 και η Σάρον Μίτσελ θα βίωνε τη χειρότερη και συνάμα λυτρωτική εμπειρία της ζωής της.
Όντας στη βιομηχανία του πορνό από τη δεκαετία του 1970 είχε κάνει 1000 ταινίες κερδίζοντας πολλούς θαυμαστές, αλλά και εμμονικούς με τις ταινίες της.
Εκείνο το βράδυ του 1996 ένας άγνωστος άνδρας την είχε πάρει από πίσω, καθώς εκείνη αποχωρούσε από την νυχτερινή εργασία της. Δίχως εκείνη να τον αντιληφεί και μην βλέπντας την ώρα να πάρει την δόση ηρωϊνης, εκείνος ξεπήδησε από το σκοτάδι και την άρπαξε από το λαιμό.
Αρπάζοντάς την απο τον λαιμό και αφού την έσπρωξε μέσα, τη δάγκωσε στο μάγουλο, της έσπασε τη μύτη και τη… βίασε. Εκείνη σοκαρισμένη και αιμόφυρτη κατάφερε να βρει την δύναμην να αρπάξει έναν αλτήρα 10 κιλών και να χτυπήσει τον δράστη, αφήνοντάς τον αναίσθητο.
«Αυτό ήταν το κάλεσμα από το σύμπαν να ξυπνήσω, η στιγμή της διαύγειας», είπε η Μίτσελ σε μια συνέντευξη μετά από χρόνια. «Δεν ήθελα να [καταντήσω] να στέκομαι στην άκρη ενός αυτοκινητόδρομου κάποια μέρα, κρατώντας ένα ποτήρι».
Η Σάρον Μίτσελ δεξιά σε διάρκεια γυρισμάτων τη δεκαετία του 1988 και δεξιά το 2004 ως δρ. σεξολογίας (© Zorro).
Η Μίτσελ καταφέρε να ξεφύγει από τα ναρκωτικά, και στη συνέχει αποφάσισε να επιστρέψει στα… θρανία. Παράλληλα αναγκάστηκε να κάνει διάφορες δουλειές, όπως ανθοπώλης, καμαριέρα, ακόμα και να βγάζει σκύλους βόλτα. Κατάφερε να γίνει πιστοποιημένη σύμβουλος εθισμού, αποκτώντας μεταπτυχιακό και διδακτορικό τίτλο από το Ινστιτούτο Προηγμένης Μελέτης της Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας στο Σαν Φρανσίσκο (Institute for Advanced Study of Human Sexuality).
Ύστερα από δύο χρόνια, το 1998, ίδρυσε το Adult Industry Medical Health Care Foundation, το οποίο κάθε μήνα εξέταζε περίπου 1.200 ηθοποιούς από τη βιομηχανία του πορνό για σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα. Σύμφωνα με το Associated Press, πολλοί τη βιομηχανία της πιστώνουν ότι αύξησε την ορατότητα των κινδύνων του HIV/AIDS!
Annie M. Sprinkle: Η πρώτη διδάκτωρ πορνοστάρ στις ΗΠΑ
Η πρώτη της ταινία πορνό, Teenage Deviate, κυκλοφόρησε το 1975 και μια από τις ταινίες της, Deep Inside Annie Sprinkle, ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη εισπρακτική ταινία πορνό του 1981. Αφού έκανε μια μεγάλη διαδρομή στη βιομηχανία του πορνο για 20 χρόνια, η Άννι Σμπρίγκλ έκανε στροφή τόσο στη τέχνη όσο και στην ακαδημία, παίρνοντας το διδακτορικό της στην ανθρώπινη σεξουαλικότητα από το ίδιο Ινστιτούτο.
«Βγήκα νικήτρια», είχε πει σε συνέντευξή της. «Έχω γράψει πέντε βιβλία και η δουλειά μου έχει γίνει μέρος του προγράμματος σπουδών σε πολλά μεγάλα πανεπιστήμια. Είμαι ο πρώτος σταρ πορνό που κέρδισε διδακτορικό».
Η Άννι Σπρίγκλ σε εξώφυλλο περιοδικού
Όταν στράφηκε στην τέχνη, ήταν τόσο τολμηρή που είχει δείξει δημοσίες τον τράχηλό της.
Εδώ και πολλά χρόνια συνεργάζεται με την σύζυγό της τη πρόεδρο του τμήματος τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στη Σάντα Κρουζ αγάπη της Ελίζαμπεθ Στίβενς. Μαζί δημιούργησαν το Love Art Laboratory προσπαθώντας να ενημερώσει μέσα από την performance art για τους κινδύνους της εκμετάλλευσης.
Κριστίνα Παρέιρα: Πορνό και σπουδές γιατί όχι;
Η Christina Parreira, ανήκει σε μια πολύ νεώτερη γενιά από τις Μίτσελ και Σπρίνγκ έχοντα και διαφορετικές εμπειρίες. H Parreira αφού πήρε μεταπτυχιακό στην κλινική ψυχολογία έβαλε πλώρη για τον διδακτορικό της τίτλο στο Πανεπιστήμιο της Νεβάδα, αν και στην αρχή αναγκάστηκε να κρατήσει κρυφή την πορνογραφική της ιδιότητα.
Τελικά κατάφερε το 2021 να αναγορευτεί διδάκτορας Κοινωνιολογίας με το διδακτορικό της να έχει τίτλο «Κατασκευάζοντας την τέλεια φίλη: «Φύλο, τάξη, φυλή και επιτελεστικότητα της πληρωμένης σεξουαλικής σχέσης στους οίκους ανοχής της Νεβάδα».
Τη περίοδο που σπούδαζε, όταν δημοσιογράφος του The Atlantic την είχε ρωτήσει για τη σχέση μεταξύ του πορνό και των σπουδών, εκείνη έδωσε μια εικόνα δίχως κανένα σύμπλεγμα. «Για μένα, δεν είναι θέμα ανάγκης να πάω στη σχολή για να ξεφύγω από τη σεξουαλική εργασία για μια άλλη καριέρα. Η σεξουαλική εργασία φαίνεται απλώς σαν μια λογική επιλογή για μια νεαρή γυναίκα που θέλει να επιδοθεί σε μεταπτυχιακές σπουδές για αρκετά χρόνια, ενώ ταυτόχρονα απολαμβάνει έναν τρόπο ζωής της μεσαίας τάξης».
Η ανθρωπολόγος Κριστίνα Παρέιρα.
Η μεταπτυχιακής φοιτήτρια μάλιστα ήταν ακόμα πιο ειλικρινής. «Πιθανότατα θα μπορούσα να ήμουν μια χαρά χωρίς τη σεξουαλική δουλειά και να είχα κουραστεί από τα ελάχιστα που προσφέρει η πρακτική εργασία, αλλά μου αρέσουν τα χρήματα. Συνδέω τα χρήματα με την ασφάλεια και μου αρέσει να μην ανησυχώ. Μου αρέσει ιδιαίτερα που μπορώ να επικεντρωθώ στη σχολή χωρίς να χρειάζεται να εργάζομαι επιπλέον 10 ώρες την εβδομάδα για χαμηλές αμοιβές».
Για εκείνη, το πορνό ήταν μια λογική απόφαση και ένας τρόπος να δουλέψει για να είναι οικονομικά άνετα κάνοντας το διδακτορικό της. «Ελπίζω ότι στο μέλλον, θα βγάζω αρκετά χρήματα στην κύρια δουλειά μου ως καθηγητής/ερευνητής χωρίς να χρειάζεται να βασίζομαι σε δεύτερη δουλειά/σεξουαλική δουλειά».
Άντζελλα Γουάιτ: Από τη θεωρία, στο δείγμα κατευθείαν
H Αυστραλιανή Άντζελλα Γουάιτ παρακινήθηκε από την εμπειρία της στο πορνό για να εγγραφεί στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, όπου αποφοίτησε με άριστα, συνεχίζοντας μάλιστα και σε μεταπτυχιακό επίπεδο.
Το διδακτορικό της μάλιστα -το οποίο δημοσιεύτηκε σε συλλογικό έργο από τις γνωστές πανεπιστημιακές εκδόσεις The Routledge «The Porn Performer: The Radical Potential of Pleasure in Pornography»- είναι ακριβώς αυτό, πως δηλαδή οι πορνοστάρ επηρεάζονται από τη δουλειά τους.
«Η επίμονη εστίαση στη γυναίκα ερμηνεύτρια είτε ως θύμα είτε ως υποκείμενο όχι μόνο διαμορφώνει τους τρόπους με τους οποίους εκπροσωπούνται οι ερμηνεύτριες, αλλά συνεχίζει να εμποδίζει την έρευνα σε άλλες πτυχές της πορνογραφίας, των ερμηνευτών πορνό και της ζωής τους», αναφέρει η Γουάιτ στη διατριβή της.
Η Άντζελλα Γουάιτ σε διαδικτυακή συνέντευξή της.
Η ίδια θεωρούσε ότι η ακαδημαϊκή μελέτη στην πορνογραφία δεν έκανε αναφορές στους ίδιους τους ερμηνευτές και αυτό ήταν που έλειπε. «Πιστεύω ότι όταν πρόκειται για την παραγωγή γνώσεων σχετικά με τις εργάτριες του σεξ, ειδικά για τους ερμηνευτές πορνό σε αυτή την περίπτωση, πιστεύω ότι είναι ειδικοί στη ζωή τους και πρέπει να ακούγονται και να εκπροσωπούνται – όχι μόνο να μιλάνε [άλλοι] για αυτούς».
Για την ίδια πλέον η δουλειά της πλέον είναι τόσο ακαδημαϊκή όσο και επιτελεστική. «Κάθε φορά που βρίσκομαι στα γυρίσματα τη χρησιμοποιώ ως ευκαιρία για να συλλέξω περισσότερα δεδομένα για το θέμα, ώστε όλα να συνδέονται με μια μεγαλύτερη μελέτη αργότερα».
Αυτό που πραγματικά έκανε εντύπωση στη Γουάιτ -και την έσπρωξε στο αμφιθέτατρο- ήταν ότι παρά το γεγονός ότι εκείνη αισθανόταν πολύ απελευθερωμένη και άνετα με τη δουλειά της στο πορνό, απορούσε που τη ρωτούσαν συχνά αν ένιωθε ντροπή. «Τότε άρχισα να διαβάζω τη λογοτεχνία κατά της πορνογραφίας και να μαθαίνω για αυτό το αφήγημα, για το πώς οι γυναίκες στη βιομηχανία του πορνό κακοποιούνται, βιάζονται, υποβαθμίζονται και μόνο επειδή αναζητούν απελπισμένα χρήματα ή ναρκωτικά ή αναγκάζονται από έναν μαστροπό».
Παίρνοντας παράδειγμα από τη δική της εμπειρία εξήγησε στο The Daily Beast, ότι αυτοί ήταν μύθοι. «Ήθελα να ερευνήσω μελέτες για το φύλο, ώστε να μπορέσω να αφιερώσω τον χρόνο μου στην περαιτέρω έρευνα της πορνογραφίας και στην έρευνα για τις απόψεις κατά του πορνό και της λογοκρισίας. Αυτό είναι κάτι με το οποίο είμαι πολύ παθιασμένη. Πήρα τις τιμητικές μου διακρίσεις, το αντίστοιχο του μεταπτυχιακού στις ΗΠΑ».