Το πρόσωπο – κλειδί
«Κόκκινη (κατακόκκινη ένα πράγμα, σαν τα χρώματα του «Θρύλου») κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη, δώσ’ της κλώτσο (ή μάλλον jump shot) να γυρίσει, παραμύθι ν’ αρχινίσει». Η άγνωστη στο ευρύ κοινό (και σε εμένα) κυρία Φωτεινή Ιωάννου, που εμφανίστηκε από το πουθενά στις λίστες των παρακολουθουμένων με το Predator, δεν είναι ένα τυχαίο πρόσωπο για τον μικρόκοσμο των τραπεζών και των τραπεζιτών. Υπηρέτησε στην Εθνική Τράπεζα ως γενική διευθύντρια διαχείρισης επενδύσεων, Specialized Αsset Solutions ήταν ο ακριβής επαγγελματικός της τίτλος, και υπήρξε και μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της «μεγάλης μας φίλης» Εθνικής. Σύμφωνα με το πλούσιο βιογραφικό της, η κυρία Ιωάννου είχε εργαστεί σε σειρά επιτελικών θέσεων του ομίλου της Εθνικής μεταξύ των ετών 2006 και 2017, κυρίως στους τομείς στρατηγικής και εταιρικής τραπεζικής.
Το μυστικό, γιατί να ενδιαφέρονται τα παλικάρια που χειρίζονταν το Predator για ένα τραπεζικό στέλεχος της Εθνικής, ώστε να το θέσουν υπό παρακολούθηση, και όχι, ας πούμε, για τον ίδιο τον διευθύνοντα σύμβουλο της τράπεζας, τον κ. Π. Μυλωνά, νομίζω ότι πρέπει να αναζητηθεί σε μία ακόμη ιδιότητα της κυρίας Ιωάννου. Οτι την εποχή που αλώνιζαν ασύδοτα τα λεβεντόπαιδα με τα μεγάλα αφτιά εκείνη ήταν πρόεδρος της συντονιστικής επιτροπής διαχείρισης μη εξυπηρετούμενων δανείων της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών!
Οπότε κόσμος και κοσμάκης εκ της ευγενούς κατηγορίας των απατεώνων «μπαταχτσήδων» του ελληνικού κράτους έδινε και το… σώβρακο που φορούσε (μετά συγχωρήσεως) προκειμένου να πληροφορηθεί πώς ακριβώς επεδίωκε να ενεργήσει η κυρία Ιωάννου, μήπως και περισώσει κάτι από τα πραγματικά κλεμμένα από τον ελληνικό λαό (επειδή, εν τέλει, εμείς όλοι, τα οιονεί κορόιδα, τα πληρώσαμε αυτά τα τεράστια φέσια).
Ποιος έβαλε στη λίστα των παρακολουθήσεων την κυρία Ιωάννου και ποιος τελικά ήταν ο λόγος της παρακολούθησης, δεν μάθαμε ποτέ – ούτε και η ίδια, η οποία έχει προσφύγει στη Δικαιοσύνη, δεδομένου ότι την παρακολούθησή της την επιβεβαίωσε και η ΑΔΑΕ. Αρα δεν υπάρχει ούτε περίπτωση λάθους ούτε περίπτωση παρακολούθησης από καραμπόλα. Και μετά βεβαιότητος πλέον μπορούμε να θεωρήσουμε ως δεδομένο ότι το επιτελικό (παρα)κράτος ενδιαφερόταν ζωηρά για τον τρόπο που οι συστημικές τράπεζες προτίθεντο να διαχειριστούν την καυτή για την κυβέρνηση «πατάτα» των κόκκινων δανείων. Η κυρία Ιωάννου ήταν το πρόσωπο – κλειδί.
Εξυπηρέτηση συμφερόντων
Παρεμπιπτόντως και εν είδει παρενθέσεως, είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι οι αρμόδιες Αρχές που ερευνούν το θέμα των υποκλοπών (ΑΔΑΕ, εισαγγελείς – ο κ. Ζήσης κ.λπ.) φαίνεται να καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ένα σημαντικό σκέλος των παρακολουθήσεων αφορούσε την εξυπηρέτηση επιχειρηματικών σκοπών και συμφερόντων. Και αυτή είναι μια πτυχή που πρέπει, νομίζω, να φωτιστεί. Καθότι μπορεί η πλειοψηφία του ελληνικού λαού να μην επηρεάζεται από το θέμα των υποκλοπών και τα σημαντικά θέματα δημοκρατίας που έχουν προκύψει (και αναδεικνύονται διαρκώς και με ιδιαίτερη ένταση το τελευταίο διάστημα σε διεθνές επίπεδο), όμως οι δημοσκοπικές έρευνες την εμφανίζουν ιδιαίτερα ευαίσθητη σε ζητήματα διαφθοράς, επίτευξης παράνομου οικονομικού οφέλους και διασπάθισης δημόσιου χρήματος.
Κλείνω την παρένθεση και προχωρώ.
Για τα χρέη της Χαλυβουργικής
Προχωρώ σε ένα άλλο θέμα τώρα, προφανέστατα εντελώς άσχετο με την υπόθεση της κυρίας Ιωάννου. Τοποθετείται χρονικά κάπου εκεί περί το φθινόπωρο του 2021, όταν αρχίζει να κυκλοφορεί «στα πέριξ» ότι ο διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής Παν. Μυλωνάς δέχεται ισχυρές ποσότητες vibes (κύματα ενέργειας, στην καθομιλουμένη) από ένα πρόσωπο πολύ κοντά στον Πρωθυπουργό Κυρ. Μητσοτάκη.
Δεν θα το κάνω κουίζ, ναι, σωστά μαντέψατε όλοι, και δεν κερδίζει κανείς τίποτε για την «επιτυχία», ακουγόταν λοιπόν ότι πρόκειται για τον Γρηγόρη Δημητριάδη, Gregory για τους φίλους του. Ο κ. Μυλωνάς εξομολογείται στους φίλους του ότι τα ενδιαφέροντα του Γρηγόρη, που μεταβιβάζονται σε αυτόν, αφορούν μια τρόπον τινά… (δια)ρύθμιση των χρεών της Χαλυβουργικής. Η εμβληματική βιομηχανία, που έκλεισε τις πύλες της τον Νοέμβριο του 2018, επί ΣΥΡΙΖΑ, όταν η ΔΕΗ τής κατέβασε τους διακόπτες λόγω τεράστιων χρεών, είχε και ένα χρέος εκατοντάδων εκατομμυρίων στην Εθνική. Τα χρέη αυτά, εκλιπόντος του μεγαλομετόχου Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου, μεταβιβάστηκαν στους δυο γιους του, τον Παναγιώτη και τον Γιώργο, μεγαλομετόχους της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού. Οσο πλούσιοι και να είναι οι άνθρωποι, λογικό είναι να τους απασχολεί η εξέλιξή τους – δεν μιλάμε για «πενταροδεκάρες». Λογικό, ανθρώπινο και απολύτως θεμιτό.
Στην πιθανή ερώτηση τώρα, γιατί να ασχοληθεί ο Δημητριάδης με την τύχη των δανείων της Χαλυβουργικής, και ειδικότερα των υποχρεώσεων των αδελφών Αγγελόπουλων έναντι της Εθνικής Τράπεζας, μια εξίσου πιθανή εξήγηση είναι ότι ο Δημητριάδης, εκτός από γνωστός οπαδός του μπασκετικού Ολυμπιακού (γιατί στο ποδόσφαιρο δεν είναι λίγοι εκείνοι που ορκίζονται πως είναι οπαδός… της ΑΕΚ του κυρίου Μελισσανίδη!), είναι και στενός φίλος με τους Αγγελόπουλους. Οταν παίζει η ομάδα στο ΣΕΦ αλλά και εκτός έδρας (όπως πρόσφατα στον τελικό του Κυπέλλου Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός στο Ηράκλειο), πού τον χάνεις, πού τον βρίσκεις τον «ψηλό», εκεί στις πρώτες θέσεις, δίπλα στο παρκέ, θα τον δεις να υποστηρίζει με θέρμη την ερυθρόλευκη ομάδα.
Δεν θα μπορούσε λοιπόν να «ενδιαφερθεί», καλοπροαίρετα πάντα, για τους φίλους του, ιδιοκτήτες της ομάδας, και μάλιστα για ένα θέμα μείζονος σημασίας για εκείνους; Εχω την αίσθηση ωστόσο ότι αν ήθελαν οι Αγγελόπουλοι να πληροφορηθούν ποιο fund θα μπορούσε ίσως να ενδιαφερθεί προκειμένου να εξαγοράσει αυτά τα δάνεια ή ενδεχομένως να διεκδικήσουν και να επιτύχουν ένα γενναίο haircut, είχαν τη δυνατότητα να το μάθουν, απευθείας από τον κ. Μυλωνά, πιθανόν.
Τέλος πάντων, δεν είμαι εγώ εκείνος που θα κρίνει πώς σκέφτονται οι άνθρωποι. Ούτε πώς ενεργούν για κάτι που τους απασχολεί. Ούτε θα κρίνω τις φιλίες. Και εγώ, που είμαι Παναθηναϊκός, αν μου ζητούσε μια βοήθεια ο Γιάννης Αλαφούζος και μπορούσα, θα την έδινα, που λέει ο λόγος. Και είμαι αυτός που είμαι, ένας απλός δημοσιογράφος, δεν είμαι ο Γρηγόρης την εποχή της παντοδυναμίας του…
(Αφού να φανταστείς, αγαπητέ μου αναγνώστη, ο φίλος Γρηγόρης είναι τόσο «πάντα εκεί», έτοιμος να στηρίξει τους φίλους του αδελφούς Αγγελόπουλους, ώστε παρέχει την πολύτιμη βοήθειά του ακόμη και σε νομικά ζητήματα. Οπως, ας πούμε, στη διαμάχη, ύψους πολλών εκατομμυρίων ευρώ, με τον θείο τους κ. Θόδωρο Αγγελόπουλο, η οποία έχει φτάσει μέχρι Αρειο Πάγο. Δικηγόρος είναι άλλωστε…)
Δύο αστικοί μύθοι
Θεωρώ εντελώς συμπτωματικό, έως και τυχαίο, το γεγονός ότι με τα δάνεια της Χαλυβουργικής, όπως και με πολλά άλλα κόκκινα δάνεια της Εθνικής, ασχολιόταν συστηματικά η κυρία Ιωάννου, στην οποία αναφέρθηκα προηγουμένως. Τίποτε όμως δεν συνηγορεί υπέρ του ότι το άδολο οπαδικό ενδιαφέρον του «γαύρου» Γρηγόρη συνδέεται καθ΄ οιονδήποτε τρόπο με την παρακολούθηση της κυρίας Ιωάννου με το Predator. Το ξεκαθαρίζω με όλους τους δυνατούς τρόπους. Οριζοντίως και καθέτως. Για να μην έχουμε τίποτε παρεξηγήσεις και άσκοπα εξώδικα. Δεν θέλω.
Θα μεταφέρω ωστόσο δύο αστικούς μύθους, πάντα επί του θέματος «κόκκινα δάνεια της Εθνικής», που κυκλοφορούσαν για καιρό στα γνωστά καφε(νεία) πέριξ της λατρεμένης, πλην αγρίως ανασκαμμένης και χάλια τώρα, Πλατείας Κολωνακίου:
n Ο πρώτος είναι ότι ο κ. Μυλωνάς είχε πάρει εντελώς στραβά, λέει, το «ενδιαφέρον» του ανιψιού Γρηγόρη για τα δάνεια της κλεισμένης Χαλυβουργικής και είχε φτάσει διαμαρτυρόμενος μέχρι τον Πρωθυπουργό. Μάλιστα, μια πιο προχωρημένη εκδοχή αυτού του μύθου τον ήθελε να έχει θέσει την παραίτησή του στη διάθεση του κ. Μητσοτάκη, με τον Πρωθυπουργό να μην την έχει κάνει δεκτή.
n Ο δεύτερος μύθος είναι η αιφνιδιαστική εμφάνιση ως πιθανού αγοραστή των δανείων, εκτός διαδικασίας, ενός ξένου fund, το οποίο είχε συμμετάσχει προηγουμένως στο «ξέπλυμα» μιας άλλης μεγάλης «αμαρτίας» που είχε φεσώσει συστημική τράπεζα, με εμπλεκομένους άτομα που σχετίζονται με την υπόθεση των υποκλοπών.
Τώρα θα μου πεις, δίνεις βάση στους αστικούς μύθους. Οχι, βέβαια. Απλώς τους αναφέρω για να καταδείξω απλώς τι κυκλοφορεί εκεί έξω…