Μόρφωση με τη φαντασία

Αυτά που φαίνονται ελάχιστα στις φωτογραφίες είναι εκείνα που στοιχειώνουν. Τα ποδαράκια ενός μικρού παιδιού, τα ξανθά μαλλιά ενός κοριτσιού ξαπλωμένου στην αγκαλιά του Τζέφρι Επστιν, ένα άλλο να τρώει δημητριακά. Το κομμάτι από τα αρχεία του καταδικασμένου παιδόφιλου χρηματιστή που επί χρόνια διατηρούσε ένα δίκτυο διακίνησης ανήλικων κοριτσιών που «πρόσφερε» στους ισχυρούς και πλούσιους φίλους του. Οι περιγραφές των θυμάτων ξεπερνούν τη φαντασία. Ομως η διαχείριση των αρχείων του Επστιν από το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ γεννά αμφιβολίες για το εάν θα μάθουμε ποτέ όλο το εύρος της φρίκης. Τα καλυμμένα στοιχεία και πρόσωπα κραυγάζουν κακοποιήσεις και τα αλαζονικά χαμογελαστά πρόσωπα των ισχυρών αφήνουν έναν ανεξίτηλο λεκέ στον πολιτισμό μας.

Πριν από 30 χρόνια ο δάσκαλος Δημοτικού Αντόνιο Λα Κάβα ανησυχούσε ότι οι μαθητές του στη Νότια Ιταλία δεν ένιωθαν καμία σύνδεση με τα βιβλία που είχαν διαμορφώσει τη δική του νιότη. Μετέτρεψε ένα τρίτροχο φορτηγό διανομής σε «Bibliomotocarro», μια κινητή βιβλιοθήκη για να φτάσει σε παιδιά που ζουν στις πιο απομακρυσμένες γωνιές. Παρότι συνταξιοδοτήθηκε το 2010, ο 80χρονος γνωστός ως «Μαέστρο» εξακολουθεί να οδηγεί το μπλε τρίτροχο, το οποίο έχει χαρακτηριστεί ως «η μικρότερη βιβλιοθήκη της Ιταλίας», διασχίζοντας όλο τον Νότο της χώρας. Ονειρεύεται ένα μεγαλύτερο Bibliomotocarro που θα διασχίζει κάθε επαρχία της Ιταλίας και θα εμπνέει την επόμενη γενιά αναγνωστών. «Πάντα λέω σε γονείς και εκπαιδευτικούς: προσέξτε τη μοναξιά των παιδιών».

Εχει αφιερώσει χρόνια ερευνώντας το πώς καταναλώνουμε ειδήσεις στο Διαδίκτυο. Εχει συνεργαστεί με πολλά διεθνή μέσα ενημέρωσης καθώς και με μεγάλα πανεπιστήμια. Η Εμιλι Γκολιγκόσκι ανησυχεί για την «επίμονη ομογενοποίηση» του κοινού. «Εργαζόμαστε σε έναν κλάδο που έχει εμμονή με τη μέτρηση των πάντων: επισκέψεις, χρήστες. Ανησυχώ για το τι χάνεται στην πορεία». Τι άλλο την ανησυχεί; «Ο ανταγωνισμός των μέσων δημιουργεί κόπωση και, μερικές φορές, την αίσθηση ότι οι ειδήσεις είναι καταθλιπτικές. Ανησυχώ ακόμη και για τους φοιτητές μου. Πρέπει να ορίσω μια πολιτική στην τάξη για τη λογική χρήση συσκευών. Αν σκέφτομαι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως κατασκευαστές ντοπαμίνης ενώ διδάσκω κάποια θεωρία, πώς είναι δυνατόν να ανταγωνιστώ με αυτό;».

Σχεδόν τέσσερις εβδομάδες στους δρόμους. Mε πρωτοφανή συμμετοχή, που υποδαυλίστηκε όχι μόνο από τα πραγματικά προβλήματα του πρωτογενούς τομέα αλλά και από το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Οι διαπραγματεύσεις με τους αγρότες θα καταλήξουν κάπου. Κάτι θα γίνει με το ρεύμα, τη φορολογία του πετρελαίου, τις αποζημιώσεις. Και μετά; Το περιέγραψε ένας συνδικαλιστής, όταν τον ρώτησαν ποια είναι τα αιτήματα για τα οποία οι αγρότες θέλουν να συζητήσουν με τον Πρωθυπουργό: «Στρατηγικό σχέδιο. Δεν θέλουμε επιδόματα, χωρίς στόχευση. Δεν θέλουμε χρήματα, αν δεν έχουμε εισοδήματα». Αυτό είναι όντως το μεγάλο στοίχημα – ακόμα μεγαλύτερο για μια εύφορη χώρα, την εποχή της τεχνολογίας, που εισάγει τα περισσότερα γεωργικά προϊόντα τα οποία θα μπορούσε να παράγει.