Ενα τραγούδι

«Στην πόλη μου δεν θα τραγουδάτε τέτοια τραγούδια»: η φράση που ξεστόμισε ο δήμαρχος της Φλώρινας διακόπτοντας την περασμένη Δευτέρα συναυλία της Banda Entopica στην πόλη είναι ανατριχιαστική. Ο δις εκλεγμένος Βασίλης Γιαννάκης συγχέει το αξίωμά του με μια σχέση ιδιοκτησίας. Μετατρέπεται σε αυτόκλητο υπερασπιστή της ιδεολογικής καθαρότητας, επιχειρώντας να απαγορεύσει τραγούδια που δεν του αρέσουν και να φιμώσει μια διάλεκτο που ομιλείται στην περιοχή εδώ και δεκαετίες. Το κάνει με αυθαίρετο και τραμπούκικο τρόπο, θυμίζοντας την εισβολή ενός βουλευτή της Νίκης τον περασμένο Μάρτιο στην Εθνική Πινακοθήκη. Και επιπλέον ψεύδεται, φωνάζοντας «Εγώ πληρώνω», ενώ οι μουσικοί δεν ήταν δικοί του καλεσμένοι.

Ούτε ένα από τα παραπάνω δεν αρμόζει σε μια δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα του 21^ου αιώνα. Το συγκεκριμένο συγκρότημα έχει κάθε δικαίωμα να τραγουδάει στα εντόπικα, τόσο επειδή η ελευθερία της έκφρασης προστατεύεται από το Σύνταγμα όσο και επειδή η γλώσσα αυτή αναγνωρίζεται από την αμοιβαία αποδεκτή Συμφωνία των Πρεσπών: η εποχή που οι σλαβόφωνοι κάτοικοι μιλούσαν στη γλώσσα τους κρυφά έχει, ή θα έπρεπε να έχει, περάσει ανεπιστρεπτί. Το τραγούδι που προκάλεσε την έκρηξη του δημάρχου, το «Ελα Κέρκο», δεν παραπέμπει έτσι κι αλλιώς (αντίθετα με το «Eleno Kerko») σε κανέναν αλυτρωτισμό: μια μάνα διηγείται στην κόρη της ένα όνειρο που είδε όταν ήταν μικρή. Η λογοκρισία συναντάται σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, που άνθρωποι σαν τον Βασίλη Γιαννάκη ενδεχομένως νοσταλγούν, αλλά η πλειονότητα των Ελλήνων τα καταδικάζει. Οπως είπε κι ο Χρήστος Ράμμος, «θα τραγουδάμε ό,τι θέλουμε, σε όποια γλώσσα ή διάλεκτο θέλουμε».

Με αυτές τις αναγκαίες διευκρινίσεις, και με την καταδίκη της συμπεριφοράς του δημάρχου, η υπόθεση θα είχε κλείσει κάπου εδώ. Ακόμη πιο ανατριχιαστικές είναι όμως οι παρεμβάσεις δύο τουλάχιστον υπουργών. Προβαίνοντας σε μια άσχετη σύγκριση με το Ισραήλ και τη Γιουροβίζιον, ο υπουργός Υγείας Αδωνις Γεωργιάδης έγραψε ότι καλώς παρενέβη ο δήμαρχος όταν άκουσε «ένα σκοπιανό τραγούδι», διότι «δεν θα αφήσουμε μέσα στο σπίτι μας να κάνουν προπαγάνδα εναντίον της Ελλάδος». Αμφισβητώντας ευθέως το Σύνταγμα που επικαλέστηκε ο Ράμμος, ο υπουργός Μετανάστευσης έγραψε ότι «έχουν χυθεί τόνοι αίματος για να απελευθερωθούμε από Τούρκους, Βούλγαρους και Σλάβους για να είμαστε ελεύθεροι στη Μακεδονία μας. Και αυτό το αίμα ζυγίζει περισσότερο από το μελάνι».

Οι ιδεολογικές πεποιθήσεις των συγκεκριμένων στελεχών της Νέας Δημοκρατίας είναι βέβαια γνωστές. Στ’ αλήθεια, όμως, κανείς σε αυτό το κόμμα δεν ενοχλείται από τέτοιου είδους τοποθετήσεις; Ο Κυριάκος Πιερρακάκης, ο Κωστής Χατζηδάκης, ο Γιώργος Γεραπετρίτης, δεν αισθάνονται την ανάγκη να διαχωρίσουν τη θέση τους από τον σκοταδισμό;

Μόνη παρηγοριά, η ανακοίνωση των μουσικών της Banda Entopica. Που ξεκαθαρίζουν ότι τραγουδούν και παίζουν για να ενώνουν τον κόσμο, όχι για να τον χωρίζουν. Και καταδικάζουν κάθε εκμετάλλευση της μουσικής τους για εθνικιστικούς και μισαλλόδοξους σκοπούς.