სენეკას „მედეა“

ლიტერატურულმა გადაცემა „წახნაგებმა“ შექმნა ახალი რუბრიკა „მედეა“,რომლის ეგიდით უნდა გავიდეს რამდენიმე გადაცემა მსოფლიო ლიტერატურისერთ-ერთ ყველაზე უფრო მნიშვნელოვან ქალ პერსონაჟზე, რომელსაც ძველ, ახალდა უახლეს დროში მიეძღვნა უამრავი ტრაგედია, ოპერა, ბალეტი, ფილმი დაა.შ. იგულისხმება ევრიპიდეს, ლუკიუს ანევს სენეკას, პიერ კორნელის, ჟანანუის ტრაგედიები; აპოლონიოს როდოსელისა და ვალერიუს ფლაკუსის პოემები,მოზრდილი ნაწყვეტები პინდაროსისა და ოვიდიუსის შემოქმედებიდან და ა.შ.დღეს ვისაუბრებთ სენეკას ტრაგედია „მედეაზე“, რომელიც ძვ.წ. I საუკუნისრომის გემოვნებასაა მისადაგებული და რომელშიც რომის იპერიის ფაქტობრივიგამგებლისა და დიდი ფილოსოფოსის შექმნილი მედეა ერთდროულად ფილოსოფიურისტოიციზმის ადეპტად და ცივსისხლიან ურჩხულად გვევლინება. პირდაპირშეგვიძლია ვთქვათ, რომ მსოფლიო მედევრებიდან სენეკას პერსონაჟი ყველაზენაკლებადაა ასე თუ ისე ამბივალენტური ადამიანი, იგი პირდაპირ სცენაზეკლავს შვილებს და თავისი სისასტიკით, მუქარითა და გამუდმებული ტრაბახითთავზარს სცემს ტრაგედიის პერსონაჟებსაც, რომაელ მაყურებლებსაც დათანამედროვე მკითხველებსაც. სენეკას მისტიციზმით გაჟღენთლი ტრაგედიაკიდევ ერთი უცნაურობით გვამახსოვრებს თავს: მასში რომაელმა ფილოსოფოსმადა დრამატურგმა არაორაზროვნად ილაპარაკა მომავალში ატლანტის ოკეანისმიღმა „დიდი მიწის“ აღმოჩენასა და სამყაროს „გაფართოებაზე“ - თითქოსკოლხი ქალის მასშტაბი ვეღარ ეტეოდა იმდროინდელ მსოფლიოში და ახალისივრცე, ახალი ასპარეზი სჭირდებოდა.