KURU OTLAR ÜSTÜNE
Tam 3 saat 20 dakika sürdü ve gülmeyin ama oturmaktan bel fıtığım azdı… Hele de hiperaktif halimle uzun metrajlı filmler beni epeyi zorluyor. ‘Kısa kes Aydın havası olsun’ dediğim sahneler vardı ama dakikaların nasıl geçtiğini unuttuğum yerlerde…
Nuri Bilge Ceylan'ın yönettiği filmin senaryosunu Ebru Ceylan ve Akın Aksu birlikte yazmışlar. Sanki biraz uzatılan sıkıcı replikler var. Başrollerde Deniz Celiloğlu, Merve Dizdar ve Musab Ekici oynuyor.
Dram tarzı bu filmde İstanbul'a atanmayı beklerken Anadolu'nun ücra bir köyüne atanan -Erzurum’un Karayazı- zorunlu hizmetinin dördüncü yılını bitiren genç öğretmen Samet'in hikayesini anlatmakta. Samet sürekli İstanbul hayalinde. Tabii kırsalda hayat İstanbul’a göre yavan geçer. Oralarda ise hızlıdır yaşam. O kargaşaya kitap okuma, film seyretme, dostlarla buluşma, konser, tiyatro gibi sosyal hareketler sıkıştırılır. Sonra da günler haftalar mevsimler ne çabuk geçti denir. Uzağa gidince de özlenir.
Neyse…
Samet Öğretmen kırsalda şehir halini yaşar. Rahattır. Çelişkili davranışları ile hayat bakışını çözümleyememiş bir genç öğretmendir. Bu rol Deniz Celiloğlu tarafından çok başarılı bir şekilde oynanır.
(Başına gelenleri anlatmayayım da heyecanı kaçmasın)
Filmde genel konu dışında sosyolojik, politik konulara da değinilmiş. Hatırlatılan geçmişler insana beyin fırtınası yaptırıyor.
30’uncu kez düzenlenen Adana Film Festivali ile başlayarak sinemalarda gösterime girdi. Diğer festival filmlerin aksine ücretli seyredildi, nedeni ise bu gelirin ‘İhtiyaç Hareketi’ vasıtasıyla deprem bölgesine bağışlanmasıydı. (Tebrikler) Sonra, Akademi Ödülleri’nde ise Türkiye’nin Oscar adayı olarak seçildi. Altın Portakal En İyi Kadın Oyuncu Ödülü başta olmak üzere çeşitli ödülleri bulunan Merve Dizdar Cannes Film Festivali’nde de bu film ile En İyi Kadın Oyuncu Ödülü aldı ve uluslararası platformda bizi gururlandıran ‘Filenin Sultanları’ gibi o da gurur kaynağımız oldu.
Filmin başladıktan sonra garip bir şekilde içimden çocukluğumun ‘Orda bir köy var uzakta’ şarkısını söylemek geldi. Okul, öğretmen, karın her yeri kaplamış hali, bacalardan tüten duman, sokak köpeğinin orada öylece yalnız bekleyişi akıp gitti. Sonra nostaljik bir filmdeyim hissim, yerini oyuncuların ellerindeki cep telefonu, konum atma sahneleri, sosyal medya kullanmaları bir ters köşe ikilemine bıraktı.
Günümüzde cep telefonu varsa- ki çekiyordu oralarda- dünyaya açar kapıları, yapay zeka tartışsalardı siyasi görüş yerine film daha günümüz kokardı.
Eveeet…
Kış mevsiminin ağır şartları altında özveri ile çekilen filmde en çok beğendiğim nokta ise; Samet’in fotoğraf kareleriydi. Bu kareler gerçek bir belgesellik haliyle bir sergiyi hak ediyor doğrusu. Bayıldım.
Film bittiğinde adı ‘Çavdar Tarlasında Çocuklar’ bir çağrışım oluşturmuş olabilir mi acaba başka ne olabilirdi dedim.
Çavdar Tarlası- Kuru Otlar
Bilemedim. Ama…
Nuri Bilge Ceylan filmi bu… hele de ödüllüyse kaçırılmaz.