Atak królewsko-indyjski (3)
The most famous game in this opening was Fischer – Myagmarsuren, Sousse 1967.
What’s your favorite Fischer game?#FIDEWorldCup https://t.co/OTBnSKknTW pic.twitter.com/4UmrRgqfRL
— Chess.com (@chesscom) July 29, 2021
„Nie ma znaczenia, jak dobrze grasz – nie możesz spodziewać się dobrych wyników, kiedy masz przegraną po debiucie”. Garri Kasparow – szachowy mistrz świata w latach 1985-2000
Equalled and how!
Sergey Karjakin comes back from a tough loss in the first game to force a tiebreak with a stunning win in game two! #FIDEWorldCup pic.twitter.com/Nxgylm7MLh— FollowChess (@FollowChessApp) July 29, 2021
Jest mało w języku polskim biografii debiutowych, które są bardzo pożyteczne w procesie szkolenia młodzieży, gdyż przyśpieszają w istotny sposób poznawanie wiedzy o początkowym stadium gry w szachy.
O tym jaką ważną rolę odgrywa we wspólczesnych szachach znajomość teorii otwarć oraz opracowanie własnego repertuaru debiutowego pisałem już w mojej książce „Szachy dla przyszłych mistrzów”.
Moja najnowsza praca „Atak królewsko-indyjski” jest przeznaczona dla młodzieży z ambicjami sportowymi, która chce opanować w szybkim tempie otwarcie ułatwiające odnoszenie pierwszych sukcesów turniejowych.
Patronem medialnym książki jest mat oficjalne czasopismo Polskiego Związku Szachowego!
Treść książki:
Po 1.e2-e4 można włączyć do swego repertuaru debiutowego białym kolorem uniwersalne otwarcie, którego wyjściową pozycją do walki ilustruje diagram.
W tym ustawienu figurowym białe rezygnują z wykonania aktywnego ruchu d2-d4 oraz rozwijają swe siły w duchu obrony królewsko-indyjskiej, lecz odwróconym kolorem i tym samym z dodatkowym tempem. Zaletą takiej opcji jest zatem ominięcie wielu gruntownie przeanalizowanych głównych wariantów i prowadzenie walki pewnym określonym torem.
Na przedstawionym obrazku widać, iż białe stworzyły twierdzę obronną swojemu królowi, aby następnie – w zależności od sytuacji na szachownicy – zastosować różnorodne metody gry:
- Akcja na skrzydle królewskim po mobilizacji swych sił według układu: e4–e5, Wf1–e1, Sd2–f1, h2–h4, Sf1–h2–g4 itd. Kolejność posunięć może być oczywiście różna i uzależniona jest od gry czarnych.
- Akcja na skrzydle hetmańskim po c2–c3, a2-a3 i b2-b4.
- Akcja w centrum po c2-c3, d3-d4 z ewentualnym biciem e4:d5. Innym aktywnym chwytem białych jest – w dogodnym do tego momencie – uderzenie w środku szachownicy ruchem c2-c4.
Białe dysponują zatem we wszystkich przypadkach znakomitymi środkami bojowymi o charakterze pozycyjnym i kombinacyjnym, co daje im realne możliwości uzyskania efektownego oraz szybkiego zwycięstwa.
Oprócz części teoretycznej książka zawiera 37 przykładowych partii.