Εκμεταλλεύτηκε ένα λάθος που περίμενε

Η ήττα του Παναθηναϊκού από τον Αρη στη Θεσσαλονίκη δεν θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί ως κάποια καταστροφή: σε τελική ανάλυση ο πρώτος της βαθμολογίας αντιμετώπιζε τον πέμπτο εκτός έδρας – το ματς ήταν θεωρητικά ανοιχτό σε κάθε αποτέλεσμα. Μόνο που άλλο είναι η θεωρία κι άλλο η πραγματικότητα: στην πραγματικότητα ο ΠΑΟ έπαιξε το τρίτο στη σειρά μέτριο εκτός έδρας παιχνίδι του στο πρωτάθλημα. Προηγήθηκαν του παιχνιδιού στο «Βικελίδης» τα παιχνίδια με τη Λαμία και την Κηφισιά, δυο ματς στα οποία η νίκη έκρυψε διάφορα προβλήματα. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι σε αυτά τα ματς πρέπει να προστεθούν και τα δυο παιχνίδια με τη Ρεν που έγιναν περίπου στο ίδιο χρονικό διάστημα. Και στα οποία οι Γάλλοι κέρδισαν τον ΠΑΟ ακριβώς όπως ο Αρης. Χτυπώντας τον στις αντεπιθέσεις και γνωρίζοντας ότι πονάει στα άκρα της άμυνάς του.

Απέναντι

Οχι ότι ο προπονητής του Αρη Ακης Μάντζιος είχε ανάγκη να δει τα παιχνίδια της Ρεν για να καταλάβει πως μπορεί να έχει προβλήματα ο ΠΑΟ: ο Μάντζιος ενορχηστρώνει ματς όπως αυτό της Κυριακής από τότε που δούλευε στον Πανιώνιο. Η κεντρική ιδέα του παιχνιδιού του Αρη την Κυριακή ήταν απλή και παλιά όσο το ποδόσφαιρο, αλλά αποτελεσματική: ο Αρης άφησε την μπάλα στον ΠΑΟ, τον περίμενε παίζοντας με ένα μέσο περισσότερο και χτυπούσε στα πλάγια της άμυνάς του – ειδικά στο πρώτο ημίχρονο – παίζοντας αυτό που οι προπονητές λένε «άμεσο ποδόσφαιρο» και που σε απλά ελληνικά σημαίνει πως δεν χρειάζεται να γίνει κατοχή μπάλας αλλά γρήγορη επίθεση, στοχευμένα όμως.

Ο Αρης για μια ώρα περίπου έμοιαζε να μη θέλει να παίξει με την μπάλα, αλλά απλά να την πάει μπροστά εκεί που ο νεαρός Παναγίδης και ο γρήγορος Σουλεϊμάνοφ είχαν χώρο να τρέξουν απέναντι στον Κώτσιρα και στον Μλαντένοβιτς, που έπαιζαν απέναντί τους χωρίς κάλυψη. Ολα τα υπόλοιπα τα έκανε ο Μορόν που μπορεί και να πρεσάρει και να κρατήσει μπάλα και να υποχρεώσει τους Γεντβάι και Σένκεφελντ να γυρίζουν συχνά την μπάλα στον τερματοφύλακα Μπρινιόλι προσπαθώντας να βρουν ένα σίγουρο στήριγμα. Το λάθος του Μπρινιόλι που βάζει τον ΠΑΟ σε δύσκολη θέση οφείλεται στο ότι ο φορ του Αρη ξέρει και ότι οι στόπερ του ΠΑΟ θα παίξουν πολύ με τον τερματοφύλακα της ομάδας και ότι αυτός θα πάρει ρίσκο για να μην ξεφορτωθεί την μπάλα άτσαλα και γρήγορα. Ο Μορόν εκμεταλλεύεται ένα λάθος που περιμένει.

Σοφός

Κάποτε είχα ρωτήσει τον σοφό Αντώνη Νικοπολίδη γιατί οι τερματοφύλακες κάνουν τόσα λάθη με τα πόδια – λάθη που μοιάζουν συχνά παιδαριώδη. Η απάντηση του σοφού πρωταθλητή Ευρώπης ήταν απλή: «Τα κάνουν γιατί οι προπονητές ζητάνε από αυτούς να παίζουν πολύ με την μπάλα και οι συμπαίκτες τους τούς υποχρεώνουν να το κάνουν διαρκώς» μου είχε πει. Και μου είχε εξηγήσει πως όλα είναι απλά μαθηματικά: αν ένας παίκτης βρεθεί από πάσα συμπαίκτη του με την μπάλα στα πόδια τριάντα φορές και πρέπει να την πασάρει και σωστά είναι αρκετά πιθανό να κάνει όχι ένα, αλλά τρία λάθη. Το πρόβλημα του τερματοφύλακα είναι ότι τα λάθη του κοστίζουν και μοιάζουν ασυγχώρητα. Κυρίως παραμένουν αξέχαστα. Οχι τυχαία όταν το βράδυ της Κυριακής ο Μπρινιόλι έκανε το μοιραίο λάθος γράφτηκε αμέσως πως «ο Ιταλός έπαθε Κάριους». Το αντίστοιχο λάθος του Λορίς Κάριους, του κάποτε τερματοφύλακα της Λίβερπουλ στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης έχει γίνει σημείο αναφοράς. Αλλά «Κάριους» παθαίνουν πολλοί τερματοφύλακες πια. Ενα αντίστοιχο λάθος έκανε ο Στάνκοβιτς, τερματοφύλακας της ΑΕΚ, λίγες μόνο μέρες πριν απ’ το ματς της Ενωσης με τη Μαρσέιγ.

Λάθος

Δεν έχασε από το λάθος του Μπρινιόλι ο ΠΑΟ: το λάθος αυτό απλά άνοιξε τον δρόμο στον Αρη για να νικήσει – οι Κιτρινόμαυροι θα μπορούσαν να προηγηθούν με το σουτ του νεαρού Παναγίδη που έφτασε ανενόχλητος απέναντι στον Μπρινιόλι στο 17′ και ο Ιταλός τον σταμάτησε. Ο ΠΑΟ δεν σκόραρε για πρώτη φορά φέτος και ήταν στο δεύτερο ημίχρονο χειρότερος από ό,τι ήταν στο πρώτο: για αυτό δεν φέρει ευθύνη ο Μπρινιόλι. Φταίει ο προπονητής του Ιβάν Γιοβάνοβιτς; Θα έλεγα όσο και οι παίκτες του. Ο Γιοβάνοβιτς νομίζω πως κακώς απέκλεισε από την αρχική ενδεκάδα τους Πέρεθ και Παλάσιος: οι πάσες του πρώτου και η μαχητικότητα του δεύτερου θα ήταν χρήσιμα απέναντι στην κλειστή άμυνα του Αρη. Σίγουρα επίσης δεν έδωσε στον ΠΑΟ τίποτα η απόφασή του να αγωνιστεί με δυο φορ στο δεύτερο ημίχρονο: το σχήμα που βασίζεται στην ταυτόχρονη παρουσία του Ιωαννίδη με τον Σπόραρ δεν έχει λειτουργήσει ποτέ μακριά από τη Λεωφόρο.

Ομως από την άλλη υπήρξαν και πολλά λάθη των παικτών του ΠΑΟ. Ο Κώτσιρας αρχικά κι ο Βαγιαννίδης που τον αντικατέστησε στη συνέχεια είχαν το μυαλό τους μόνο στην επίθεση, όπως και ο Μλαντένοβιτς. Ο Γεντβάι και ο Σένκεφελντ έμπλεξαν με τον Μορόν που ταλαιπωρούσε και τους δύο, δηλώνοντας μάλιστα όχι ιδιαιτέρως ευχαριστημένος από το παιχνίδι του! Αλλά και οι κυνηγοί δεν ήταν καλά. Ο Μαντσίνι δεν κατάφερε να ξεφύγει ποτέ από τον Μοντόγια, ένα βαρύ δεξιοπόδαρο αμυντικό που αγωνιζόταν στα αριστερά, ενώ κανείς δεν είδε στο γήπεδο τον Βέρμπιτς. Εμειναν να προσπαθούν μόνο ο Ιωαννίδης κι ο Μπερνάρ. Ο δε Τζούρισιτς που μπήκε ως αλλαγή σε ένα ακόμα ματς μακριά από την Αθήνα ήταν άκεφος. Ο Αρης είχε 9 διακριθέντες κι ο ΠΑΟ οκτώ που υστέρησαν.

Προβληματίζει

Το πρόβλημα του Γιοβάνοβιτς είναι άλλο: θα πρέπει να βρει την απάντηση στην ερώτηση τι φταίει κι ο ΠΑΟ από τον περασμένο Απρίλιο δεν έχει κερδίσει ματς με ομάδα της πρώτης πεντάδας στο γήπεδο – τον Ολυμπιακό τον κέρδισε με δικαστική απόφαση. Αν αυτή η απόφαση δεν υπήρχε δεν θα ήταν καν πρώτος. Στην Ελλάδα είμαστε κι όλα μπορεί να συμβούν, αλλά να κερδίσει κι άλλο ματς στα χαρτιά με αντίπαλο ομάδα κορυφής ο ΠΑΟ είναι κομμάτι δύσκολο. Και η ιστορία λέει πως η ευφορία για τέτοιου είδους νίκες συχνά πληρώνεται: αν ο ΠΑΟ είχε κερδίσει κανονικά στο Καραϊσκάκη θα ήξερε πώς πρέπει να παίξει για να κερδίσει αυτά τα ματς. Στα οποία προβληματίζει. Και προβληματίζεται.