Γυναίκες
Η ημέρα της γυναίκας είναι κάθε μέρα. Ωστόσο, ο θεσμικός εορτασμός της 8ης Μαρτίου δίνει έναυσμα για πολιτιστικές πιρουέτες, συνδέοντας επίκαιρες στιγμές και γυναίκες. Η Λουίζ Λαμπέ, η «Ομορφη σχοινοποιός» («La Belle Cordière») από τη Λυών, βγαίνει λοιπόν μέσα από το βιβλίο Αναγέννηση του Χάρη Βλαβιανού που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη. Είναι ένα από τα πρόσωπα που ανήκουν σε μακρινούς αιώνες και λεκτικά φωτοσκιάζει ο ποιητής για να τα συνταιριάξει ή να τα αντιπαραβάλει με τωρινές αναταράξεις.
Η Λαμπέ «αν και κόρη και σύζυγος σχοινοποιού, έμαθε λατινικά, ισπανικά και ιταλικά και εκτός από ερωτικά σονέτα (που σκανδάλισαν με την ελευθεροστομία τους την κοινωνία της εποχής) έγραψε και τον περίφημο Διάλογο της Μωρίας και του Ερωτα, το πρώτο ίσως φεμινιστικό κείμενο της Αναγέννησης, στον πρόλογο του οποίου παροτρύνει τη φίλη της Κλεμάνς ντε Μπουρζ ν’ αφοσιωθεί στα γράμματα «τώρα που οι σκληροί νόμοι των ανδρών δεν εμποδίζουν πλέον τις γυναίκες να σπουδάσουν»…».
Στο μεταξύ, το περασμένο Σάββατο στο Παρίσι η φωνή του γερμανού συγγραφέα και σκηνοθέτη Βιμ Βέντερς ακουγόταν να απαγγέλλει σε υπνωτικό τόνο το ποίημά του «Watching a Working Woman» (Βλέποντας μια εργαζόμενη γυναίκα), προσφέροντάς το ως σάουντρακ στο σόου του ιάπωνα σχεδιαστή Τζουν Τακαχάσι για τη συλλογή του «Undercover»:
«Για τον εαυτό της, είναι πάντα η ίδια, μερικές φορές πιο κουρασμένη… Βάφει το πρόσωπό της, όχι πολύ, μόνο λίγο γύρω από τα μάτια. Αλλά πάντα βάζει κραγιόν… Ετοιμάζει πρωινό για τον γιο της. Για τον εαυτό της, μόνο ένα φλιτζάνι καφέ… Αποτελεσματική, ψύχραιμη, ήρεμη και συγκεντρωμένη… Ολοι τη σέβονται, αλλά κανείς δεν τη γνωρίζει πραγματικά… Της αρέσει η δουλειά της. Εργάζεται σε αυτό το δικηγορικό γραφείο εδώ και αρκετά χρόνια… Στο τέλος της μέρας πηγαίνει για ύπνο, αλλά, όπως πάντα, διαβάζει για άλλες δύο ώρες… Πάντα πολλά βιβλία ταυτόχρονα… Φιλοσοφία, ποίηση, αλλά και μυθιστορήματα, κυρίως θρίλερ ή αστυνομικά μυθιστορήματα…».
Το ιδιαίτερο του μηνύματος; Παρά τα πάνω και τα κάτω, κάθε ημέρα είναι σημαντική. Ενας λόγος για να ζούμε ασυνήθιστα καθετί συνηθισμένο.