Συνταγή

Οσοι καταρτίζουν ευρωλίστες έρχονται κάθε τετραετία αντιμέτωποι με το ίδιο δίλημμα: να κατεβάσουν σελέμπριτι και επώνυμους που λειτουργούν σαν κράχτες για το κόμμα ή να παρουσιάσουν ένα ψηφοδέλτιο με ονόματα τα οποία οι περισσότεροι αγνοούν αλλά μπορούν να κάνουν την αρκετά σύνθετη δουλειά που απαιτεί ένα έδρανο στις Βρυξέλλες; Μέχρι τώρα οι κομματικές έδρες προσπαθούσαν να πετύχουν το μείγμα με τις σωστές αναλογίες των παραπάνω υλικών, ώστε να ικανοποιήσουν ψηφοφόρους με διαμετρικά αντίθετα κριτήρια.

Ο κασσελακικός ΣΥΡΙΖΑ προτίμησε να μην μπει σ’ αυτόν τον κόπο. Εκανε τις προκριματικές προκειμένου να επιλέξουν τα μέλη και οι φίλοι του τους 35 από τους 42 υποψηφίους της 9ης Ιουνίου. Σύμφωνα με την ανάλυση που ακούστηκε στο προμοτάρισμα της πρωτοβουλίας, έτσι ανοίγεται στην κοινωνία και δίνει στην πραγματική και δυνητική του βάση την ευκαιρία να διαμορφώσει εκείνη το κόμμα το οποίο θέλει.

Στην ανεπίσημη ανάγνωση που επιβεβαιώθηκε από τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας, όμως, με την κάλπη πέταξε αλλού την ευθύνη ενός ευρωψηφοδελτίου που φτιάχτηκε με την παραδοσιακή πια συνταγή.

Δικαίωση

Οι διασημότητες, κομματικές, τηλεοπτικές και σοσιαλμιντιακές, επικράτησαν όποιων άγνωστων στο ευρύ κοινό έθεσαν υποψηφιότητα πιστεύοντας το σύνθημα «ο νέος ΣΥΡΙΖΑ είσαι εσύ». Η αναγνωρισιμότητα βάρυνε περισσότερο από τη διακηρυγμένη πρόθεση της ανανέωσης για τους περίπου 63.000 που ψήφισαν – από τους 240.000 οι οποίοι είχαν δικαίωμα ψήφου.

Η Κουμουνδούρου προσπέρασε την αλήθεια των αριθμών και διακήρυξε ότι «υπήρξε μαζική συμμετοχή που ξεπέρασε κάθε προσδοκία» – παρότι το νούμερο των ψηφισάντων υπολείπεται εκείνου των υποστηρικτών του αρχηγού στην εσωκομματική αναμέτρηση πριν από επτά μήνες και μαρτυρά ότι η «δυναμική» του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία διαλαλούν τα στελέχη του, μετριέται σε μόλις 6.000 άτομα από το συγκεκριμένο εκλογικό σώμα (τους φίλους του κόμματος).

Αν έχει μια αξία η προχθεσινή συριζαϊκή διαδικασία βέβαια, αυτή δεν είναι πως προσήλθαν λιγότεροι παρά ποτέ στα αριστερά εκλογικά τμήματα για να αλλάξουν το αύριο μαζί με τον Κασσελάκη. Είναι πως δικαιώθηκαν τα κομματικά επιτελεία που ποντάρουν στην εικόνα κι όχι στο βιογραφικό. Δικαιώθηκαν γιατί αποδείχθηκε ότι δίνουν στον λαό των κομμάτων τους το είδος των υποψήφιων ευρωβουλευτών που κι ο ίδιος θα διάλεγε αν ήταν στη θέση τους.