Σπύρος Παρασκευάκος: «Μπελ επόκ είναι ο έρωτας»
Λίγο πριν ανέβει στη σκηνή του «Ρομάντζο» ο Σπύρος Παρασκευάκος μιλά για τη δική του «Μπελ Επόκ», αυτή που χώρεσε σε 13 τραγούδια και κατέθεσε ως δημιουργός και ερμηνευτής. Ένας δίσκος που αποτυπώνει το συναισθηματικό σύμπαν του συνθέτη, αυτό που έχει το βάρος της διαδρομής του «Φάγαμε τα μούτρα μας πολλές φορές. Πέσαμε, ματώσαμε, αγαπηθήκαμε και μάθαμε να αγαπάμε ξανά από την αρχή».
Ο τίτλος του τρίτου σας δίσκου «Μπελ επόκ» δηλώνει και την παρούσα διάθεση στη ζωή σας;
Ναι. Ή καλύτερα, δηλώνει την απόφασή μου να δω τα πράγματα μέσα από αυτό το πρίσμα. Η όμορφη εποχή είναι ο στόχος. Η όμορφη μουσική επίσης.
Η ζωή είναι αυτή που χτίζουμε εμείς.
Πρώτη φορά καταθέτετε έναν ολοκληρωμένο δίσκο – σύνθεση, στίχο, ερμηνεία. Πως οδηγηθήκατε σε αυτή την απόφαση;
Απολαμβάνω πάντα τις ωραίες συνεργασίες και το να μπορείς να φτιάξεις κάτι παρέα με ανθρώπους που επικοινωνείς είναι πολύ σημαντικό. Ωστόσο ανά καιρούς νιώθω την ανάγκη να συνδεθώ με τα τραγούδια και τη μουσική πιο άμεσα. Απευθείας. Η σχέση μου με τη μουσική είναι πολύ δυνατή και κάποια στιγμή ένιωσα ότι χάνω το κέντρο βάρους μου.
Ύστερα θυμήθηκα πως το κέντρο μου είναι τα τραγούδια μου. Και έτσι θέλησα να τα βγάλω από τα συρτάρια και όχι μόνο να χτίσω έναν κόσμο απ´ την αρχή, αλλά να τα ερμηνεύσω εγώ ο ίδιος για να μην τον ξαναχάσω ποτέ.
Ο δίσκος αποτελείται από τραγούδια που υμνούν τον έρωτα. Αυτός φτιάχνει για εσάς το κάδρο μιας Μπελ Επόκ ;
Ο έρωτας είναι βασικό στοιχείο της ζωής και των τραγουδιών μου. Αυτός με έκανε να ξεκινήσω να γράφω τραγούδια και αυτός με πυροδοτεί τόσα χρόνια. Ωστόσο πλέον, νιώθω πως υμνώ ένα γενικότερο φάσμα των αισθημάτων και τα όρια δεν είναι τόσο στενά πια. Σ’ αυτό το δίσκο για παράδειγμα είναι πολύ έντονο το στοιχείο της φιλίας, ειδικά στα τραγούδια που ερμηνεύω με την Ιωάννα Λέκκα. Με αφορά περισσότερο το πώς συμπορευόμαστε. Υπό όποιο συναίσθημα.
Ποια είναι η μεγάλη μετατόπιση που βιώσατε και σας οδήγησε στην Μπελ Εποκ;
Η ενηλικίωση. Στον προηγούμενο δίσκο «Τρίτη έξοδος» σε στίχους του 17 χρόνου τότε Γιάννη Βασιλόπουλο, διαπραγματευτήκαμε ακριβώς αυτό. Με έναν περίεργο τρόπο ύστερα μεγάλωσα και εγώ. Απέκτησα μια πολύ ωραία σχέση με το ρεαλισμό. Με το εδώ και το τώρα. Απομυθοποίησα πολλά πράγματα στη ζωή μου και άφησα πίσω μου άλλα τόσα.
Τελικά ήταν όμορφη η εποχή που διανύσατε για να φτάσετε μέχρι εδώ;
Η διαδρομή ήταν απ´ όλα. Περιείχε κόπο, πίκρες, χαρές, ενθουσιασμούς. Φάγαμε τα μούτρα μας πολλές φορές. Πέσαμε, ματώσαμε, αγαπηθήκαμε και μάθαμε να αγαπάμε ξανά από την αρχή. Το πιο δύσκολο ήταν αυτό νομίζω. Η επανεκκίνηση της αγάπης.
Ευτυχώς όμως, έχουμε πάντα τα τραγούδια μας.
Πόσο δύσκολο ήταν ν’ ακολουθήσετε τον δρόμο της τέχνης και ν’ αφήσετε πίσω τις σπουδές σας στις περιβαλλοντικές επιστήμες;
Όσο σπούδαζα ήταν μια σύγκρουση μεγάλη. Πιεζόμουν. Ένιωθα πως χρωστάω κάτι άλλο στον εαυτό μου. Με τον καιρό έδωσα πιο πολύ βάρος στην τέχνη και άφησα τα άλλα να κυλάνε.
Δεν το έκανα συνειδητά, ήταν πιο πολύ σαν μια τεραστίων διαστάσεων έλξη. Η μουσική και οι λέξεις με τράβαγαν σαν μαγνήτες. Ύστερα όλα πήραν το δρόμο τους μόνα τους.
Πλέον μπορώ να συνδυάζω το περιβάλλον με τη θεατρική και τη μουσική εκπαίδευση μέσα από πολύ ενδιαφέροντα προγράμματα.
Ποια ήταν η πιο ωραία και η πιο δύσκολη εποχή στην μέχρι τώρα πορεία σας και γιατί;
Η πιο ωραία εποχή ήταν στη Μυτιλήνη, όταν άρχισα να κάνω τα πρώτα μου μαθήματα στο πιάνο, τα πρώτα χρόνια των σπουδών, η ζωή που έχτιζα και αυτός ο δρόμος που είχε ανοίξει μπροστά μου σαν αποκάλυψη. Η πρώτη μου σύνδεση με τα τραγούδια μου. Όταν κατάλαβα πως μπορώ να φτιάξω οτιδήποτε μπορώ να φανταστώ. Και ότι μπορώ να είμαι ό,τι θέλω.
Η πιο δύσκολη εποχή ήταν όταν πρωτοήρθα Αθήνα και έπρεπε να προσπαθήσω μόνος μου για αυτό που αγαπώ και τη τέχνη μου. Κάπου εκεί ήρθαν οι πρώτες κρίσεις πανικού και το άγχος. Και ύστερα μια ολόκληρη διαδρομή για να τα διαχειριστώ. Κοιτάζω πίσω όμως με χαρά γιατί αυτή η δυσκολία με έκανε να αγαπήσω ακόμα πιο πολύ την τέχνη η οποία ήταν το καταφύγιο μου. Με έφερε κοντά με την ψυχολογία και την ψυχοθεραπεία όπου πλέον είναι βασικό εργαλείο δουλειάς μου και με έκανε να πιστέψω πολύ παραπάνω στον εαυτό μου.
INFO
Απόψε στο Athens Porn Film Festival, στο Ρομάντσο