Δέκα λόγοι που ο Πούτιν λέει ναι σε έναν συμβιβασμό στην Ουκρανία
Όπως ανέφερε το πρακτορείο Reuters το μεσημέρι της 24ης Μαίου, επικαλούμενο ρωσικές πηγές, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν φαίνεται να επιθυμεί να σιγήσουν τα όπλα στην Ουκρανία.
Γιατί όμως να ζητήσει κάτι τέτοιο ο Ρώσος πρόεδρος, τη στιγμή που τα στρατεύματά του προελαύνουν νικηφόρα, η δυτική βοήθεια στην Ουκρανία δίνεται πλέον με δυσκολία, η πυρηνική του αποτροπή υπενθυμίζει στους Δυτικούς τα όρια και η οικονομία της χώρας του τα πάει καλά;
Φαίνεται ότι οι λόγοι είναι πολλοί, σύμφωνα με τον Τζέφρι Ρόμπερτς, μέλος της Ιρλανδικής Βασιλικής Ακαδημίας και ιστορικό στο University College Cork, ο οποίος ειδικεύεται στη σοβιετική διπλωματική και στρατιωτική ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ειδικότερα, ο Ρόμπερτς έχει καταμετρήσει 10 λόγους.
Οι απώλειες θα είναι μεγάλες
Ο Βρετανός ιστορικός εκτιμά τις ουκρανικές στρατιωτικές απώλειες μεταξύ 200.500 έως και 500.000, αριθμοί συγκλονιστικοί.
Ωστόσο, σε δυόμιση χρόνια πολέμου και η Ρωσία έχει χάσει 4πλάσιο αριθμό στρατιωτών από τον 10ετή πόλεμο στο Αφγανιστάν (δεκαετία 1980), και περισσότερους από όσους Αμερικανούς σκοτώθηκαν στο Βιετνάμ. Σύμφωνα με το BBC-Mediazona, η Ρωσία έχει χάσει 60.000-70.000 στρατιώτες.
Μπορεί οι τακτικές των Ρώσων να ελαχιστοποιούν τις απώλειες, αλλά σύμφωνα με τον Ρόμπτερς, ακόμα και η ολοκλήρωση της κατάκτησης του Ντομπάς θα κοστίσει περισσότερες ζωές. Εξάλλου μπορεί να είναι πιο πιθανή η ουκρανική ήττα, αλλά η δυτική βοήθεια παρατείνει κάπως την αντίσταση του Κιέβου αυξάνοντας τις ρωσικές απώλειες.
Πυρηνικό κίνδυνος
Οι Ρώσοι, όπως και οι Δυτικοί, τρέμουν έναν ατομικό πόλεμο, καθώς απειλεί της χώρες τους. Η κλιμάκωση του πολέμου σε μια συνολική σύγκρουση ΝΑΤΟ-Ρωσίας παραμένει μια πραγματική πιθανότητα, λέει ο Ρόμπερτς, τονίζοντας ότι ποτέ δεν ήταν τόσο υψηλός ο κίνδυνος πυρηνικών εχθροπραξιών ή καταστροφικού περιστατικού με πυρηνικούς σταθμούς.
Ο Ζελένσκι θα πέσει
Για τον Βρετανό ιστορικό, η κυβέρνηση Ζελένσκι θα πέσει με την λήξη του πολέμου και την έναρξη των διαπραγματεύσεων, κάτι που θέλει ο Πούτιν. «Η αντικατάστασή του προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι από μια ακόμη πιο υπερεθνικιστική κυβέρνηση είναι δυνατή, αλλά θα αποδυνάμωνε περαιτέρω τη δυτική υποστήριξη, χωρίς την οποία η Ουκρανία δεν μπορεί να επιβιώσει ως κράτος» εκτιμά.
«Οι πιθανότητες ευνοούν ένα διάδοχο καθεστώς που θα πιεί το πικρό ποτήρι μιας ειρηνευτικής διευθέτησης που ταιριάζει στη Ρωσία», λέει ο Ρόμπερτς.
Ρωσική κοινή γνώμη
Μπορεί η ουκρανική κοινή γνώμη να δεχτεί με δυσκολία μια τέτοια διευθέτηση, αλλά ο Βρετανός, εκτιμά ότι ο ρωσικός λαός, μπορεί να υποστηρίζει τη συνέχισή του πολέμου, ωστόσο, θα ήθελε κατάπαυση του πυρός και ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις το συντομότερο δυνατό.
«Το συρρικνούμενο, φιλοδυτικό τμήμα της ρωσικής ελίτ είναι ήσυχο, αλλά θα ωθήσει επίσης προς την ίδια κατεύθυνση εάν και όταν εμφανιστεί στον ορίζοντα μια πιθανή ειρηνευτική διευθέτηση».
Μπορεί μια μικρή, πλην θορυβώδης και όχι ασήμαντη μειοψηφία Ρώσων να ευνοεί τον ολοκληρωτικό πόλεμο και την πλήρη νίκη, αλλά ο Ρόμπερτς εκτιμά ότι η συντριπτική επανεκλογή του Πούτιν δείχνει ότι έχει δύναμη και δημοτικότητα για να υπερισχύσει των ακραίων αν χρειαστεί.
Πίεση από τον Παγκόσμιο Νότο
Οι φίλοι, οι σύμμαχοι, οι εταίροι και οι καλοθελητές της Ρωσίας στον Παγκόσμιο Νότο αντιτίθενται σε έναν μακρύ πόλεμο και θέλουν μια κατάπαυση του πυρός το συντομότερο δυνατό. «Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία, η Νότια Αφρική και άλλοι ανεξάρτητοι παράγοντες θα είναι ένα τρομερό λόμπι που θα προτρέπει τον Πούτιν να πάρει τη σκυτάλη της ειρήνης», εάν την προσφέρουν οι Δυτικοί.
Ανασυγκρότηση ενσωματωμένων εδαφών
Η Ρωσία έχει ήδη εξασφαλίσει την Κριμαία και τις άλλες τέσσερις επαρχίες, αλλά σύμφωνα με τον Βρετανό ιστορικό θα είναι πύρρειος νίκη εάν δεν μπορέσει να ανοικοδομήσει τα κατεστραμμένα αυτά μέρη γρήγορα.
«Όσο μακρύτερος είναι ο πόλεμος, τόσο πιο τιτάνιο θα είναι αυτό το έργο» λέει ο Ρόμπερτς υπενθυμίζοντας ότι στόχος του Πούτιν εξάλλου μεταξύ άλλων ήταν να προστατεύσει τους φιλορώσους Ουκρανούς. «Ο τερματισμός του πολέμου μπορεί να είναι ο καλύτερος τρόπος για να εγγυηθεί τη ζωή και τα προς το ζην».
Σλαβική αλληλεγγύη
Ένας παρατεταμένος πόλεμος θα μπορούσε να κάνει το χάσμα μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας αγεφύρωτο για γενιές πράγμα που ο Πούτιν δεν το θέλει, καθώς έχει υποστηρίξει ότι Ρώσοι και οι Ουκρανοί είναι ουσιαστικά ο ίδιος λαός.
Εφόσον η Ρωσία πολέμησε τον πόλεμο με σημαία τον πολυεθνικό εθνικισμό και όχι τον μονο-εθνικό, ο Βρετανός θεωρεί ότι ο Ρώσος πρόεδρος αντιμετωπίζει με σεβασμό του Ουκρανούς. Εχθροί θεωρούνται οι Ουκρανοί νεοναζί και υπερεθνικιστές, διεφθαρμένοι αξιωματούχοι, εκμεταλλευτές ολιγάρχες και το ξεπούλημα στα δυτικά συμφέροντα.
«Ιδεολογικά, η Ρωσία έχει δεσμευτεί να επουλώσει τις πληγές του πολέμου που έχει προκαλέσει σε αυτό που εξακολουθεί να θεωρεί αδελφικός έθνος».
Αποκατάσταση του ρωσο-δυτικού εμπορίου
Μπορεί η Ρωσία να άντεξε τις τρομερές δυτικές κυρώσεις, να επεκτάθηκε τεχνολογικά και οικονομικά και σφυρηλάτησε ένα πανίσχυρο άξονα με την Κίνα και άλλες μη δυτικές χώρες, αλλά δεν όλα τόσα ρόδινα.
«Οι δυτικές κυρώσεις βλάπτουν -κυρίως τους απλούς Ρώσους- και ο πόνος πιθανότατα θα ενταθεί μεσοπρόθεσμα έως μακροπρόθεσμα» προειδοποιεί ο Βρετανός επιστήμονας.
«Αποκομμένη και σε σύγκρουση με τη Δύση, η Ρωσία μπορεί να επιβιώσει και ακόμη και να ευδοκιμήσει, αλλά μεγαλύτερη ευημερία και ευκαιρίες βρίσκονται στον τερματισμό των δυτικών κυρώσεων και στην αποκατάσταση των εμπορικών και εμπορικών δεσμών».
Παγκόσμια συνεργασία
Ο Ρόμπερτς εκτιμά ότι Ρωσία και Δύση χρειάζονται η μία την άλλη για να επιλύσουν ένα πλήθος αμοιβαία πιεστικών προβλημάτων, όπως διάδοση πυρηνικών όπλων, διασυνοριακό έγκλημα και διεθνής τρομοκρατία, τρομερές περιβαλλοντικές προκλήσεις, απειλές για την παγκόσμια υγεία, παγκόσμια φτώχεια και ανισότητα.
Γέννηση μιας Νέας Παγκόσμιας Τάξης
Τέλος, για τον Ρόμπερτς, ο Πούτιν φιλοδοξεί για την επικράτηση ενός διεθνούς συστήματος βασισμένου στην κυριαρχία, την πολυπολικότητα, την πολυμέρεια, την αμοιβαία ασφάλεια, το διεθνές δίκαιο και την επανεξισορρόπηση και αναζωογόνηση των παγκόσμιων και περιφερειακών θεσμών.
«Μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων είναι στα χέρια της Ρωσίας – με την προϋπόθεση ότι αποφεύγει τον εφιάλτη ενός παντοτινού πολέμου που γεννά την οργουελική δυστοπία ενός μόνιμα διχασμένου κόσμου αντιμαχόμενων μπλοκ».