KADER, ZAMAN, DOSTLAR,MAYONEZ VE KAHVE
Her şey enerjilerden oluşur, bu enerji bizim düşüncelerimize eşlik eder. Siz bir mıknatıssınız, hayat ise bumerang. Olduğumuz şey bizim düşüncelerimizdir. Siz bir kez karar verip evrene sipariş verirseniz o siparişi teşekkür ederek alır ve size paketleyip yollar. gittiğinizde garson yanınıza gelip sipariş alır, siz siparişinizi 5 dakika ara ile değiştirirseniz ve bunu birkaç kez tekrarlayıp kararsız kalırsanız garson da size hiç ummadığınız bir yemek getirir ve siz sonunda “gecem zehir oldu niye ben istediğim gibi yemek yiyemiyorum, şansımın içine edeyim” diye söylenirsiniz. İşte evren de böyle bir şeydir, ona da açık ve net olun. Kararsızlık içinde kalıp istek ve düşüncelerinizi sebze çorbasına çevirmeyin, hele tuzu fazla kaçırırsanız ve bir de tansiyonunuz yükselirse kurban rolüne bürünüp ‘’ah, bunlar benim başıma niye geliyor’’ diye dertlenmeyin. Çünkü siz mesajınızı doğru yollamayı becerememişsiniz demektir.
Şimdi hedeflerinizi belirleyen yeni bir liste yapın mesela. Hayatınıza neleri çekmek istiyorsunuz? Kişisel hedefleriniz, ilişkiler, sağlık, kariyer, boş zaman ,para gibi…Ve kendinize şu soruları sorun? Hayallerim? Hedeflerim? Beni mutlu eden şeyler? Yapmak istediğim şey? Aile hayatım? Nerde yaşamak istiyorum? Hayalimdeki ev? Maddi hedeflerim? Ve önceliklerim?
Büyük şeyler başarmak istiyorsak yalnızca eylemde bulunmamalıyız, hayalde kurmalıyız. Yalnızca plan yapmakla kalmamalıyız, aynı zamanda ona inanmalıyız. Hayallerinizi hak ettiğinizi düşünün daima, Ona sahip olacağınıza inanın. Sonra onu serbest bırakın ve gitmesine izin verin. Kendinizi imkanlara açın, yani hayal listenizi yaratıp evrene sipariş verin. Mucizeleri göreceksiniz. Kendini geliştirmek için zamanın olmadığını söylemenarabayla giderken benzin almaya zamanın olmadığını söylemekleaynı şeydir.
Bir düşünün, her sabah hesabınıza 100.000 Amerikan Doları kredi veren bir bankanız var, ama bir günden diğerine hiç bakiye devretmiyor. Tutarı ne olursa olsun, kullanmadığınız bakiye miktarı her aksam iptal ediliyor. Böyle bir durumda ne yapardınız? Tabii ki son kurusuna kadar çekerdiniz!!!! Aslında, hepimizin böyle bir bankası var. Adı ZAMAN…
Her sabah ise, iyi şeylere yatırım yapmadığınız kısmını silip, hesabınıza zarar kaydediyor. Hiç devretmiyor. Kredi miktarından bir kuruş fazla kullandırmıyor. Her gün size yeni bir hesap açıyor. Her aksam günün bakiyesini yakıyor. Eğer günlük depozitolarınızı kullanmadıysanız, bu zarar sizindir. Geriye dönüş yok. Yarından avans çekmek yok. Bugünü, bugünkü depozitonuzla yaşamalısınız. Ona yatırım yapın ki, size sağlık, mutluluk ve basari olarak geri dönsün. Zaman akıp gidiyor değerlendirmeye bakın sahip olduğunuz her ani değerlendirin. Daha fazla deger verin, çünkü onu çok özel biriyle, zamanını harcamaya değecek kadar özel biriyle paylaştınız.. şunu unutmayın ki zaman hiç kimseyi beklemez.
Dün artık mazi oldu. Yarın ise muamma. Bugün ise avuçlarımızın içinde bize sunulmuş bir armağandır. Dostlar nadide mücevherlerdir, şüphesiz. Sizi güldürür, basari için cesaretlendirirler. Size kulak verir, sizinle övgü sözlerini paylaşır ve her zaman kalplerini size açmaya hazırdırlar. Dostlarınıza ne kadar değer verdiğinizi gösterin…” Ne zaman hayatınızda bazı şeyler aşılamaz hale gelirse, ne zaman 24 saat kısa gelmeye başlarsa, o zaman şimdi anlatacağım hikayeyi hatırlayın lütfen.
Bir gün bir Felsefe profesörü, elinde birkaç kutu olduğu halde derse gelir. Ders başladığında, hiçbir şey söylemeden, önüne büyükçe bir mayonez kavanozunu alır ve ağzına kadar tenis topları ile doldurur ve öğrencilere kavanozun dolup dolmadığını sorar:
Öğrenciler ittifakla kavanozun dolduğunu ifade ederler. Bu sefer profesör önündeki kutulardan bir tanesinden aldığı çakıl taşlarını, çalkalayarak kavanoza döker. Böylece çakıl taşları kayarak, tenis toplarının aralarındaki boşlukları doldurur ve öğrencilere tekrar kavanozun dolup dolmadığını sorar. Onlar da ‘evet’ doldu derler. Profesör bu defa masanın üzerindeki diğer kutuyu eline alır ve içindeki kumu yavaşça kavanoza döker. Tabii ki kumlar da çakıl taşlarının aralarındaki boşlukları doldurur. Ve tekrar öğrencilere kavanozun dolup dolmadığını sorar. Öğrenciler de koro halinde ‘evet’ derler.
Bu sefer profesör masanın altında hazır bekleyen 2 fincan kahveyi alır ve kavanoza boşaltır. Kahve de kumların arasında kalan boşlukları doldurur. Öğrenciler gülerler!
Profesör öğrencilerin gülüşünü destekleyerek ‘eveet’ diyerek;
Ben bu kavanozun sizin hayatınızı simgelediğini ifade etmeye çalıştım, der.
Şöyle ki; Bu tenis topları hayatınızdaki önemli şeylerdir; aileniz, çocuklarınız, sıhhatiniz, arkadaşlarınız ve sizin için önemli olan şeylerdir. Diğer şeyleri kaybetseniz de, bu önemli şeyler kalır ve hayatınızı doldurur.
O çakıl taşları ise daha az önemli olan diğer şeylerdir; işiniz, eviniz, arabanız vs. Kum ise diğer ufak tefek şeylerdir.
Şayet kavanoza önce kum doldurursanız, diye anlatmaya devam eder. ‘Çakıl taşlarına ve özellikle de tenis toplarına (yeterli) yer kalmaz.
Aynı şey hayatımız için de geçerlidir. Vaktinizi ve enerjinizi ufak tefek şeylere harcar, israf ederseniz, önemli şeyler için vakit kalmayacaktır.
Dikkatinizi mutluluğunuz için önem arz eden şeylere çevirin. Çocuklarınızla oynayın. Sağlığınıza dikkat edin. Eşinizle yemeğe çıkın. Evinizin ihtiyaçlarını karşılayın. Öncelikle tenis toplarını kavanoza yerleştirin. Öncelikleri, sıralamayı iyi bilin. Gerisi hep kumdur.
Bu ara bir öğrenci sorar:
– Peki, o iki fincan kahve nedir? Profesör gülerek:
– Bu soruyu bekliyordum, hayatınız ne kadar dolu olursa olsun, her zaman dostlarınız ve sevdiklerinizle bir fincan kahve içecek kadar yer vardır, olmalıdır.
YÜKSEK ÖKÇELER
Bizim hazırlıklar son sürat devam ediyor. Yeni hikayeler geliyor, yeni konuk oyuncularımız bize katılıyor. Mesela ilk konuklarımızdan biri yazar ve oyuncu Ayşe Erbulak. Benim de can arkadaşlarımdan. “Projem var hadi sende katıl” dedim, sormadı bile. Hemen “tamamdır arkadaşım” dedi. Öyle bir güven, öyle bir dostluk bizimki.Hep kendimi şanslı hissetmişimdir bu konuda. Heyecanlarıma ortak olan, sorgulamayan dostlarım benim çok büyük hazinemdir.
DÜNYA OKULUNDA RUHUN DEVRİMİ
Bu hafta yine keyifli başucu kitaplarından biriyledim. Sevgili Anıl Şehirlioğlu’nun yazdığı “Dünya okulunda ruhun devrimi” Diyor ki; “Dünyaya hâla kızgınsan kendinle kavgan henüz bitmemiş demektir”. Şems-i TebriziBugüne kadar karşılaştığın zorluklar, yaşadığın acılar ve içine doğduğun sınırlı koşullar ya seni çok daha gelişmiş bir bilinç boyutuna çıkarmak içinse?Dibe vurduğunu düşündüğün an, seni çok daha yukarı sıçratmak için büyük bir planı varsa hayatın?Kendi hikâyenin başrolündeki insanlar ya seni sana uyandırmak için, sana içindeki mucizeyi göstermek için seçtiğin yol arkadaşların, aynalarınsa?Ya yaşanmışlıklar sadece bir tesadüf değilse, ya tüm karşılaşmalar bir tevafuk ise?Sen dünyaya kendini fethetmeye, keşfetmeye, ruhundaki ilahi gücü deneyimlemeye geldin. Ne olduğunu, kim olduğunu, neye dönüşmek üzere var olduğunu öğrenmek isteyenlerden biri olduğun için bu kitapla buluşuyorsun.O halde şimdi içindeki gerçek güce uyanıp ruhunun devrimini başlatma vakti.
ŞEMS-İ TEBRİZ’DEN NASİHATLAR
Bugün hazır dostluklardan konuştuk, ruhumuzdan konuştuk. O zaman buraya Şems-i Tebriz’in çok sevdiğim nasihatlarını yazmam lazım. Diyor ki; Eğer hâlâ kızıyorsan, kendin ile olan kavgan bitmemiş demektir.Eğer hâlâ kırılıyorsan, gönül evinin tuğlaları pekişmemiş demektir.Eğer hâlâ kınıyorsan, af makamına ulaşmamışsın demektir.Eğer hâlâ koşulsuzca sevmiyor ve sevginde ayrım yapıyorsan, hâlâ vesveseye uyuyor, içindeki sevginin yoğunlaşmasına engel oluyorsun demektir...Eğer hâlâ "Ben" demekten vazgeçmiyorsan, dizginlerin hâlâ nefsinin elinde ve sen bu esarete boyun eğiyorsun demektir.Eğer hâlâ musibetlere yana yana üzülüyorsan, gerçeği bilmiyorsun demektir.Eğer hâlâ şikâyet ediyorsan, HAKİKATİ göremiyorsun demektir."
MEME KANSERİ FARKINDALIK AYI – EKİM
Son yollarda hızla artış gösteren meme kanserine farkındalık oluşturabilmek adına bir kaç yıl önce ekim ayı meme kanseri farkındalık ayı olarak ilan edildi. Dünyada ve ülkemizde en çok karşılaşılan kanser türü olan meme kanseri; ülkemizde her 8 kadından birinde görülmeye başladı ve son 25 yılda 3 kat artış gösterdi. Erken teşhis ile %100 oranında tedavi edilebilen bir hastalık olan meme kanseri; bu anlamda tanı ve zamanlama açısından hastalar için çok önemli. Bu kapsamda yürütülen toplum tabanlı taramalar ile kadınların olası bir kanser gelişiminin erken evrede, henüz klinik bulgular ortaya çıkmadan tespit edilmesi ve meme kanserine bağlı ölüm hızının düşürülmesi sağlanıyor. Bu anşamda bir çok sağlık kuruluşu sağlık kontrollerini önemseyerek kişileri gerekli tahlililleriyaptırmları için teşvik ediyor. Günümüzde rutin olarak; kadınlara 20 yaşından sonra her ay KKMM yapmaları öneriliyor. 40-69 yaş arası kadınlara, KKMM’nin yanı sıra yılda bir kez meme muayenesi için doktora gitmeleri, iki yılda bir de mamografi çektirmeleri tavsiye ediliyor.
Meme kanserinde her hastanın yapısı, genetik faktörleri, yaşı, yaşam biçimi hastalığa yakalanma ve tedavisinde önemli rol oynuyor. Belirtilen önemlş faktörlerden birinin de emzirme olduğu belirtilirken kadınların doğum sonrasında 2 yıl bebeklerini emzirmelerinin meme kanseri riskini düşürdüğü ortaya konmuştur.
BİYOLOJİK VE KALBİYOLOJİK
Hepimiz gazetelerden Metin Akpınar’ın kızları olduğunu öğrendik, şaşırdık. Ama kızı Duygu’nun paylaşımları beni derinden etkiledi. Çocuk esirgeme kurumunda geçen günleri, evlat edinilmesi ve sonra soy ağacının peşine düşmesi. Ve sonunda bugün geldiği nokta. Bence onun hala tek ailesi var, kalbiyolojik olan ve ona ömrünü veren Nebioğlu ailesi. Zaten Duygu’da Akpınar soyadını değil, bildiği soyadını kullanacağını açıklamış. Metin Akpınar sessiz. Bence bu sessizliği bozup, gerçeği kabullenmeli, kucağını açmalı, travmalarını iyileştirmeli ve kızına yol gösterici olmalı, kalbiyolojik aileyi üzmeden, acıtmadan.
Sevgiyle ve ışıltınızla kalın.