БОЙВУЧЧА… (14-қисм. ИККИНЧИ ФАСЛ)
*** Фурқатнинг дарди оғир эди. Қўлини қаерга узатса етар даражада бўлса-да, Насибанинг муштдеккина кўнгли барибир ожизлик қиларди. Йиллар, ойлар давомида тома-тома гўё катта кўлга айланган дардлар, аламлар кўксини силтаб юқорига интиларди. Муҳаббатнинг заҳарли нишидан абгор-у, нотавонга айланаёзган юраги потирлаб унга сира тинчлик бера қолмасди. Алам-у, нафрат ўтида куйиб жизғанаги чиқиб бўлган қиз хонаси эшикларини […]