БОЙВУЧЧА… (24-қисм. ИККИНЧИ ФАСЛ)
* * * Насибанинг хонадони шу тобда Яратган эгамнинг зулматини эслатарди. Ташқарида зоҳир тун шарпаси қалблардаги зулмат қаршисида ожиздек эди. Бир ёқда Нафосат ая ув тортиб йиғласа, сўрининг бир бурчагида Насиба ўз ёғида қовриларди. Улар бир-бирларини юпатишга ожиз қолгандилар. Юпанч изламасдилар. Ҳар ким ўз хаёллари-ю, дардлар денгизига шўнғиганча сўзсиз, имо-ишораларсиз сузарди. Охири […]