ДАРДИМИЁНА… (28-қисм)
* * * — Мен сени севаман. Севаман! — деди. — Ҳой, қизгина, яна икки марта муҳаббатингни изҳор қилсанг, кўз тегиб қолади, — дедим. — Кимнинг кўзи? Меникими, сеникими? — Деворники. Биз хохолашиб кулишдик. Орадан кунлар ўтяпти. Меҳмонхонада яшаяпмиз. Кун бўйи бир жой-бир жойларга бориб келамиз. Аста-секин чўнтагимиздаги пулнинг ҳажми камайиб кетяпти. Агар […]