АЛАМЗАДА… (22-қисм. ИККИНЧИ ФАСЛ)
* * * Қишнинг қировли кунлари ўтиб борарди. Севинч кўз ўнгида деярли жонсиз ҳайкалга айланиб қолган отасига тикилгани сайин ич-ичдан эзилар, қай деворга бош уришни билмай ҳалак эди. Бу ҳам етмагандек, олов ичида қолиб вайронага айланиб бўлган уй эндигина ўн еттига кирган қизни ҳам ташвиш чекишга, ўйланиш, афсусланишга мажбур этарди. Ўзига қолса, Турдимат […]