Հայացք Մոսկվայից. Թե Հայաստանը, թե Ադրբեջանը որոշակի օգուտ են քաղում զինված սրացումից
Արմինֆո. Հաշվի առնելով, որ բանակցությունների և դիվանագիտական հանդիպումների հետ հերթագայվող ռազմական սրացումները վաղուց խաղաղարար գործընթացի կարևոր տարրն են դարձել՝ Ղարաբաղում հուլիսյան բռնկումն առաջինը չէ, և, ամենայն հավանականությամբ, ոչ վերջինը: ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել ռուսաստանցի վերլուծաբան Սերգեյ Մարկեդոնով:
Հուլիսը նշանավորվեց արցախյան և ադրբեջանական զորքերի շփման գծում բռնության հերթական պոռթկմամբ: Հրադադարի ռեժիմի բազմաթիվ խախտումների ֆոնին՝ հատկապես աչքի ընկան հուլիսի 4 և 7-ը: Իրավիճակի սրման նախաձեռնողը, ինչն ուղեկցվում է զոհերով, այդ թվում՝ քաղաքացիական բնակչության շրջանում, ավանդաբար հանդիսանում է Ադրբեջանի ղեկավարությունը: Երևանը և Բաքուն իրադարձությունների իրենց տարբերակն են ներկայացնում, իսկ ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահները, խուսափելով միանշանակ գնահատականներից, ուշադրությունը սևեռում են ռազմական միջադեպերի անթույլատրելիության վրա:
Ըստ վերլուծաբանի, զինված սրացումներից որոշակի օգուտ են քաղում թե Հայաստանը, թե Ադրբեջանը: Մասնավորապես, Բաքուն ուժային ճնշման միջոցով փոևձում է իր օգտին փոխել Մինսկի խմբի համանախագահող երկրների դիրքորոշումը: Իսկ բանակցությունները շարունակելու Երևանի պատրաստակամությունը, հրադադարի մշտական խախտումների պայմաններում, Բաքուն, վերլուծաբանի խոսքով, փորձում է ներկայացնել որպես մաքսիմալիստական նկրտումներից հրաժարվելու հայկական կողմերի պատրաստակամության ապացույց: Ըստ որում, նրա կարծիքով, թե որքանով է նման պատկերացումը համապատասխանում իրականությանը, բոլորովին այլ հարց է, քանի որ Բաքվի վարկածի օգտին ծանրակշիռ ապացույցմներ չկան:
Մարկեդոնովի խոսքով, Հայաստանն իր հերթին նշում է խնդիրը բացառապես ուժով լուծելու Բաքվի կողմնակցությունը: Նա ընդգծել է, որ հայ քաղաքական գործիչներն ու դիվանագտեները «քառօրյա» պատերազմից հետո արդեն Ադրբեջանին համեմատում են «Իսլամական պետություն» ահաբեկչական խմբավորման հետ: Ըստ որում, թե Բաքուն, թե Երևանը բանակցային գործընթացից, ըստ էության, չեն հրաժարվում՝ նույնիսկ շփման գծում բռնության նոր պոռթկումներից և զոհերից հետո: