ایرانیان پیشگامِ ساده سازی مفاهیم دشوار بوده اند
شواهد تاریخی در ادبیات و هنر برای «کمینهگرایی» و تمیز دادن آنچه مهم است از غیر مهم، یا متن از حاشیه بسیار وجود دارد؛ گویی چشم ایرانی که بر آمده از خاستگاه هویت ایرانی اوست، زیبایی را در سادگی و کنار زدن اضافات میدیده یا آنچه معنای اصلی را مخدوش میکرده یا بیفایده میدیده، کنار میگذاشته است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، یکی از امور مهم در عرصه هنر پرداختن به زندگی هنرمندان مهم و صاحبسبک هر دوره از تاریخ است. شاید بتوان گفت تنها راه ثبت نام و سبک هنرمندان تالیف آثاری درباره آنها توسط فردی مطلع و حتی متخصص است. به هرحال در هر مقطع تاریخی هستند هنرمندانی که به نوعی جریانساز و صاحب سبکند. اما به طور مشخص یکی از بسترهای مناسب برای پرداختن به هنرمند و روزگار او بهرهگیری از تاریخ شفاهی است. طی این سالها برخی از کارشناسان و منتقدان و گاه اهالی رسانه به نگارش و تالیف آثاری پرداختهاند که درباره هنرمندان مهم و روزگارشان و فعالیتهایشان بوده است.
حسین گنجی (روزنامهنگار و مدرس پژوهشگر حوزه هنرهای تجسمی) یکی از مولفانی است که طی چند سال گذشته دو اثر را در قالب تاریخ شفاهی هنرمندان به رشته تحریر درآورده است. «امین جامعهشناسی ایران» و «چریک» دو اثری هستند که تا به امروز توسط گنجی تالیف و منتشر شدهاند. او دانش آموخته اقتصاد در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد و دارای مدرک MBA ارتباطات دانشگاه تهران است. گنجی در یک دهه گذشته طی همکاری با چندین روزنامه، تاکنون بیش از ۲۰۰ مقاله و یادداشت منتشر نموده.