Εκπομπή

Οταν πριν από δέκα χρόνια (πώς περνούν τα άτιμα…) ιδρύθηκε το Ποτάμι, ο Βαγγέλης Βενιζέλος είχε ευχηθεί «καλή επιτυχία σε κάθε εκπομπή που θέλει να γίνει κόμμα» (4/3/2014).

Τώρα ζούμε το αντίστροφο. Ενα κόμμα μετασχηματίζεται σε εκπομπή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εξελιχθεί σε ένα ιδιαίτερο τηλεοπτικό είδος, κάτι ανάμεσα σε ριάλιτι και τάλεντ-σόου. Σύμφωνα μάλιστα με τις δημοσκοπήσεις, το εγχείρημα δεν πάει άσχημα. Τουλάχιστον με όρους τηλεθέασης.

Κι αυτό παρά τις επιδόσεις του παρουσιαστή – προέδρου που δεν τις λες και εντυπωσιακές. Σπανίως ξέρει τα θέματα για τα οποία μιλάει και συνήθως αραδιάζει απλοϊκές ή αφελείς κοινοτοπίες.

Προσωπικά δηλαδή προτιμώ την Μπεκατώρου.

Αλλά αυτά είναι γούστα. Αν το ρεπερτόριό σου είναι «υποκλοπές», «παρακράτος», «δικαίωση», «συγκάλυψη», δεν χρειάζεται απαραιτήτως να επεκταθείς.

Ιδίως αν το ρεπερτόριο είναι ίδιο με τον άμεσο ανταγωνιστή σου Ανδρουλάκη που απλώς το επαναλαμβάνει περισσότερο μουτρωμένος και με λιγότερη τσαχπινιά.

Προς το παρόν λοιπόν ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ σε εκπομπή φαίνεται να αρέσει στο κοινό του. Μπορεί ο παρουσιαστής – πρόεδρος να φύλαγε τις Θερμοπύλες στη Γαύδο αλλά βάζει σοβαρή υποψηφιότητα για τη δεύτερη θέση στις ευρωεκλογές.

Λογικό. Οταν διαγωνίζεσαι με όρους τηλεοπτικούς και σε ένα τηλεοπτικό ακροατήριο δεν χρειάζονται πολλά. Αρκεί να ανταποκρίνεσαι στο πνεύμα του διαγωνισμού.

Είναι σαν να έχεις πάει σε πρωινάδικο ή στο J2US. Δεν θα σε ρωτήσουν για τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, ούτε για την ευρωπαϊκή άμυνα.

Κι αυτό είναι μια αδιαμφισβήτητη επιτυχία του παρουσιαστή – προέδρου. Κανείς δεν πιστεύει ότι κάνει για πρωθυπουργός ή ότι θα γίνει πρωθυπουργός ή κάτι σχετικό.

Για εκπομπή όμως έχει το κοινό του.

Και σε τελευταία ανάλυση ο παρουσιαστής κατάφερε κάτι σημαντικό. Να εξοβελίσει τον πρόεδρο και τον ΣΥΡΙΖΑ από τον χώρο της πολιτικής. Να παίζουν σε άλλο γήπεδο.

Ετσι, κανείς δεν τους κρίνει πολιτικά. Και ούτε έχουν σημασία οι όποιες εξαγγελίες τους για το ΝΑΤΟ, την εγκληματικότητα ή τη φορολογία. Μπορούν να πουν τα πάντα και το αντίθετό τους, κουβέντα να γίνεται.

Η ηγετική ομάδα είναι άλλωστε μια ετερόκλητη ομήγυρη από γραφικές ή λιγότερο γραφικές περσόνες με συνήθως μπερδεμένες απόψεις που περισσότερο τους χαζεύεις σαν τηλεοπτικό πάνελ. Περιμένεις να πετάξουν καμία σαχλαμάρα ή να στήσουν κανένα καβγαδάκι να περάσει η ώρα.

Αρκεί αυτό για ένα καλό αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές; Δεν το ξέρω. Αλλά μεταξύ μας δεν βλέπω και κανέναν άλλο να γοητεύει τα πλήθη.

Εκτός φυσικά αν η Μενεγάκη μετασχηματίσει την εκπομπή της σε κόμμα και τους φάει την τηλεθέαση.