Το ΣτΕ και οι επισυνδέσεις
Την περασμένη Παρασκευή, το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) έκρινε αντισυνταγματικό το άρθρο 87 του νόμου 4790/2021, το σχετικό με την ενημέρωση προσώπων που παρακολουθούνταν από την ΕΥΠ. Η κυβέρνηση παρατήρησε ότι η απόφαση του ΣτΕ αφορά τον νόμο του 2021 που περιείχε καθολική και χωρίς προϋποθέσεις απαγόρευση της χορήγησης στοιχείων στον ενδιαφερόμενο. Ομως, λένε, στην απόφαση δεν λήφθηκε υπόψη ο πιο πρόσφατος νόμος του 2022.
Η δημόσια ζωή έχει πληγωθεί από την υπόθεση των παρακολουθήσεων, γι’ αυτό η κυβέρνηση καλά θα κάνει να μην οχυρώνεται πίσω από σοφιστείες. Ο νόμος τον οποίο ισχυρίζεται ότι διόρθωσε είναι δικός της. Εχει, δηλαδή, η κυβέρνηση ευθύνη για την κακή νομοθέτηση. Επειδή μάλιστα με την απόφαση του ΣτΕ καλείται η ΑΔΑΕ να ενημερώσει τον Νίκο Ανδρουλάκη, ο οποίος είχε προσφύγει στο ανώτατο δικαστήριο, σύμφωνα με όσα ίσχυαν στον παλιότερο νόμο που αντικατέστησε ο 4790/2021, η κυβέρνηση καλό είναι να μην αναζητήσει περιορισμούς στον νεότερο νόμο και να αφήσει την ΑΔΑΕ να κάνει τη δουλειά της.
Το είχα ξαναγράψει όταν ο θόρυβος για την παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη έδωσε υλικό εύκολης αντιπολίτευσης στο ΠΑΣΟΚ αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ, και σε όλη την αντιπολίτευση – ακόμα και στις αυταρχικές εκδοχές της που παριστάνουν τους αντιαυταρχικούς. Από την πρώτη στιγμή έπρεπε όχι μόνο ο Νίκος Ανδρουλάκης αλλά και κάθε πολίτης που ανακαλύπτει ότι το απόρρητο της επικοινωνίας έχει αρθεί να μπορεί να έχει δικαίωμα αίτησης για ενημέρωσή του – και αυτό ας το αποφασίζει κρίνοντας αν το αίτημα συνάδει με το εθνικό συμφέρον η αρμόδια ανεξάρτητη Αρχή, εν προκειμένω η ΑΔΑΕ.
Αν υπήρχε αυτή η δυνατότητα, αν ο νόμος του 2021 ήταν ρεαλιστικός, δεν θα είχαμε όσα παρατράγουδα ακολούθησαν, ούτε η κυβέρνηση θα χρειαζόταν να αντικαταστήσει τον δικό της νόμο ως αντισυνταγματικό. Ούτε, πολύ περισσότερο, θα έδινε τη δυνατότητα σε όσους τρέφονται με θεωρίες συνωμοσίας και σκοτεινά σενάρια να θυματοποιούνται.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης ήδη έχει ανακοινώσει ότι θα προσέλθει σήμερα στην ΑΔΑΕ για να ενημερωθεί, γιατί τον παρακολουθούσε το κράτος. Ελπίζω ότι δεν θα πέσει σε τοίχο, ότι δεν θα επινοηθούν νέα εμπόδια, δεν θα ανακατευτούν ξανά νόμοι, άρθρα και παράγραφοι. Στο κάτω κάτω οι επικοινωνίες του σημερινού προέδρου του ΠΑΣΟΚ δεν παρακολουθούνταν παράνομα.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης ζητάει συνεχώς να μάθει τον λόγο αυτής της παρακολούθησης. Σήμερα πρέπει να τον μάθει. Αν εφαρμοστεί κατά γράμμα η απόφαση του ΣτΕ, που λύνει ακόμα έναν γόρδιο δεσμό με τον οποίο δέθηκε κόμπο το πολιτικό σύστημα, θα έχει επιτέλους την ευκαιρία – κι είναι στη διακριτική του ευχέρεια να ανακοινώσει ή όχι ό,τι μάθει. Ως καθαρός ουρανός που αστραπές δεν φοβάται, το πιθανόν είναι να το κάνει. Να μάθουμε κι εμείς γιατί τον παρακολουθούσαν. Είναι ώρα η διαφάνεια να διαλύσει όλη την επιπλέον φιλολογία και να ακυρώσει διάφορους που βγήκαν στην αγορά και πλημμύρισαν για μήνες τη χώρα με υλικά προέλευσης μυστικών υπηρεσιών, όπως έλεγαν.
Η διαφάνεια και το δικαίωμα ενός πολίτη να ξέρει ελπίζω ότι δεν θα αμφισβητηθούν ακόμα μια φορά με διάφορες διαδικαστικές επινοήσεις. Εκτός των άλλων, αν συμβεί αυτό θα ξαναζεσταθεί ένα ζήτημα που ταλαιπώρησε αρκετά τον δημόσιο λόγο. Δήθεν ως θέμα δημοκρατίας αλλά ως μια ακόμα αφορμή τοξικής πολιτικής αντιπαράθεσης.
Δυο επιστολές
«Αντίστοιχη περίπτωση με το «Σάμινα», που γράφατε την περασμένη Πέμπτη, είναι και το δυστύχημα με το αεροπλάνο Γιάκοβλεφ στα Πιέρια το 1977. Αρχικά έγινε απόπειρα να αποδοθεί το ατύχημα στον ουκρανό πιλότο, ότι δήθεν δεν γνώριζε καλά αγγλικά. Στη συνέχεια όμως αποδείχθηκε ότι το δυστύχημα οφείλεται σε 2 ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας που δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους. Καταδικάστηκαν αμφότεροι τελεσίδικα (Αρειος Πάγος) από 4,5 χρόνια φυλάκιση». Πάνος Ερμείδης, Θεσσαλονίκη.
«Θα μου επιτρέψετε μια σύγκριση στην αντιμετώπιση από την αντιπολίτευση δυο τραγωδιών: της τραγωδίας της Μαρφίν με την τραγωδία των Τεμπών. Στην κωμωδία του Δημητρίου Βυζάντιου «Βαβυλωνία», ο επτανήσιος αστυνομικός ρωτάει αν το γεγονός του τραυματισμού του Κρητικού από τον Ηπειρώτη έγινε caso pensato (εκ προμελέτης ) ή caso accidente (ήταν ατύχημα ). Η τραγωδία της Μαρφίν, που ήταν caso pensato, δεν μας συγκινεί. Η τραγωδία των Τεμπών, που ήταν caso accidente, μας ενδιαφέρει. Η βεβήλωση του μνημείου της Μαρφίν καλώς γίνεται, το σβήσιμο των ονομάτων μπροστά στο μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη κακώς». Γ. Γ., Αρτα (τα πλήρη στοιχεία του στη διάθεσή μας).
Η εκπαραθύρωση από τον περιφερειάρχη Αττικής, Νίκο Χαρδαλιά, του έως τώρα συμβούλου του, Μανώλη Σφακιανάκη, ο οποίος είπε διάφορες χυδαιότητες σχολιάζοντας τη δολοφονία της νεαράς στους Αγίους Αναργύρους από πρώην φίλο της, ασφαλώς και είναι δίκαιη. Αλλά, βέβαια, σημασία στην πολιτική έχει να προβλέπεις, όχι να διορθώνεις εκ των υστέρων πιεσμένος από τα γεγονότα. Θα κάνω μια πρόβλεψη: υπάρχουν κι άλλοι στον συνδυασμό του υποψήφιοι για την επόμενη χοντράδα.